Αυτη τη στιγμη καθομαι στην τελευταια, μεσαια θεση σε μια πτηση της southwest απο Denver για St. Lewis και προσπαθω να καταλαβω γιατι ειναι μαυρα τα δαχτυλα μου, και μετα απο ωρα σκεψης για το αν εφτιαξα καμια αλυσιδα ποδηλατου, αλλαξα τα λαδια στο μηχανακι η καθαρισα το γκαζιμπο (κανενα απο τα τρια δεν συνιστα συνηθισμενη ενασχοληση μου στο αεροπλανο η οπουδηποτε αλλου) συμπερανα πως το μαυρισμα ηταν απο τις σελιδες των δυο βιβλιων που τελειωσα απο αεροπλανο σε αεροπλανο αυτες τις μερες. Ειδικα εκεινο που εχω στα ποδια μου τωρα ειναι φτηνιαρικη εκδοση και λερωνει παντου, αλλα το ειδος της φτηνιαρικης εκδοσης που βρισκεις μονο στην Αμερικη και μ'αρεσει πολυ, εχει σκληρο εξωφυλλο, κατι τεραστιες και χοντρες σελιδες σαν εφημεριδοχαρτο και μελανι που το φυσας και αλλαζει σχηματα. Το επομενο πραγμα που μου 'ρχεται στο μυαλο ειναι πως εκτος απο τη βαλιτσα με τα ρουχα που εδωσα για check-in εχω αλλη μια ακριβως απο πανω μου γεματη βιβλια, τα οποια πρεπει επειγοντως να κρυψω πριν φτασω στο σπιτι (το δωματιο μου στο Goldsboro ειναι αδειο επειδη δεν ζω εκει οποτε σιγα σιγα γεμιζει με τα βιβλια που αγοραζω σε καθε ταξιδι, απο ενα σημειο και μετα απλα δε χωρουσε τιποτα αλλο και η μανα μου διαμαρτυρεται συνεχεια οτι φοβαται να μπει να το καθαρισει με τοσους διαολους στα εξωφυλλα να την κοιτανε).
Τελος παντων, το θεμα ειναι αλλο: Στο Boulder βρηκα ενα βιβλιοπωλειο που ηταν σιγουρα το ωραιοτερο που εχω δει στη ζωη μου, και εχω δει πολλα. Το ισογειο ειχε κατι τεραστιες βιβλιοθηκες που δεν αφηναν ουτε μισο εκατοστο τοιχου, γεματες μεταχειρισμενα βιβλια, στον πανω οροφο ειχε ενα δωματιο με μια μικρη ταμπελιτσα "MAIN HALL" και μεσα μια μεγαλη τραπεζαρια με απειρα βιβλια τρομου στοιβαγμενα γυρω της, τα επιστημονικης φαντασιας ηταν τερμα πανω, διπλα σε ενα παραθυρο για να βλεπουν τ'αστερια, ενας διαδρομος στα αριστερα ειχε μετατραπει σε yoga room με μαστουριαρικα αρωματα και βουδες για το new age section και δεν υπηρχε πουθενα παγκος με best-sellers, το καταλαβαινω πως ειναι αβολο και αντιεμπορικο αλλα οταν μπηκα και ενιωσα οτι απευθυνεται σε ανθρωπους που πανε και ξερουν τι ψαχνουν, το ερωτευτηκα με ολη τη δυναμη του ελιτισμου και του σνομπισμου μου. Α, και διπλα στη γυαλα με τα ζαχαρωτα στο ισογειο επαιρνες μια στροφη αριστερα αναμεσα σε κατι στοιβες που ηταν επιτηδες βαλμενα πολυ κοντα, στριμωχνοσουν για λιγο και εβγαινες ξαφνικα σε ενα σαλονακι με μικρους καναπεδες και παιχνιδια, και στους τοιχους κλασσικα παιδικα βιβλια. Holy fuck δηλαδη.
Εκει αφησα ολες μου τις οικονομιες και αναμεσα στα πολλα που πηρα (βρηκα και το Virgin Suicides μεταχειρισμενο για 3 δολλαρια σε αψογη κατασταση) ηταν και ενα, καινουριο μαλλον γιατι δεν το χω ξανακουσει, λεγεται Stories και ειναι μια ανθολογια ιστοριων τρομου και φαντασιας που εχουν επιμεληθει ο Neil Gaiman και ο Al Sarrantonio (αυτος δεν ξερω ποιος ειναι). Γενικα ηταν καλο στα σημεια που περιμενα (τιποτα δε μ'εκανε να βαρεθω) και κακο στα σημεια που φοβομουν (μερικες φορες ο Gaiman γινεται λιγο υπερβολικος με τις εμμονες του και ενα σα ν'ακους emo 14-χρονο κοριτσακι να κλαιγεται αλλα ευτυχως δε γινεται συχνα) αλλα οταν εφτασα στο τελος, πετυχα μια ιστορια που αξιζε ολα τα 35$ που μου κοστισε το ρημαδι. Ειναι η μεγαλυτερη στο βιβλιο (γυρω στις 50 σελιδες) και με μεγαλη διαφορα η καλυτερη, το The Maiden Flight of McCauley's Bellerophon της Elizabeth Hand ειναι η ιστορια τριων παλιων συναδελφων σε ενα μουσειο που βρισκονται μετα απο χρονια οταν μαθαινουν οτι το παλιο τους αφεντικο και κοπελα του ενος τους οταν ηταν νεοι πεθαινει απο καρκινο μονη σε μια μικρη πολη μακρια τους. Οι τρεις τους θυμουνται οτι πριν απο χρονια η ιδια ηταν υπευθυνη για την καταστροφη ενος σπανιου φιλμ μου εδειχνε την πτηση 17 δευτερολεπτων μιας περιεργης μηχανης δυο χρονια πριν πεταξουν οι αδερφοι Wright και για να την κανουν να νιωσει καλυτερα φτιαχνουν τη μηχανη απο την αρχη και προσπαθουν να ξαναγυρισουν το φιλμ σα να μην καταστραφηκε ποτε.
Αυτα.
