Ειχα ξεχασει πως στο σινεμα πας κυριως για να διασκεδασεις, αλλα μου το θυμισε το Scott Pilgrim vs The World (μεταφορα του indie comic). Ο Michael Cera στον καλυτερο του ρολο, απο το Arrested Development και μετα προπονει το αμηχανο στυλακι του γι'αυτο το σκοπο, σαν 22χρονος φλωρος μπασιστας που ενδιαφερεται μονο για τη μουσικη και τα ηλεκτρονικα του παιχνιδια μετα τη νιλα που εφαγε οταν τον κερατωσε η πρωην του και ξαφνικα γνωριζει την πιο cool κοπελα που εχει δει ποτε, για να κερδισει την καρδια της ομως θα πρεπει να αντιμετωπισει τους 7 σατανικους πρωην της σε μια μαχη μεχρι το θανατο.
Η ταινια ειναι γυρισμενη με φρενηρεις ρυθμους, δεν προλαβαινεις να βαρεθεις ουτε δευτερολεπτο, σε μερικα σημεια ειναι εξωφρενικη και σε αλλα απολυτα ρεαλιστικη αλλα παντου ειναι αστεια και γλυκια, δεν θα την περιγραψω αλλο αλλα ακομα τη σκεφτομαι και χαμογελαω, και εχω να το παθω πολυ καιρο με ταινια αυτο. Tελειο soundtrack, τελεια σκηνοθεσια, πολυ συμπαθητικοι ηθοποιοι, δεν καταπιανεται με τιποτα τεραστια υπαρξιακα ζητηματα αλλα παλι επιτυγχανει στο σκοπο της 100%.
(Ο σκηνοθετης btw ειναι ο Edgar Wright - Hot Fuzz, Shaun of the Dead κτλ)
We are Sex-Bob-omb!
Saturday, August 14, 2010
Monday, August 9, 2010
Σημερα
Τι ελεγα.
Α, ναι.
Σημερα παρατηρησα οτι διπλα στο ονομα μου εκει που κανω upload τα posts (πηγα να γραψω blogs και κρατηθηκα τελευταια στιγμη /;p) εχει μια μαλακιουλα που λεει followers και το πατησα. Απ'οτι φαινεται αυτο δειχνει ποιοι σε ακολουθουνε, δεν ξερω τι ακριβως εννοει ομως, μαλλον τους ειδοποιει οταν βαριεμαι το βραδυ και ανεβαζω μαλακιες.
Το πατησα και ο αριθμος των followers μου προκαλεσε ριγη συγκινησης.
ΕΝΑΣ!
Ειναι ενας περισσοτερος απο τους ψηφους που παιρνω τοσα χρονια στις φοιτητικες εκλογες, μπραβο σου αγαπητε αναγνωστη, εχεις απιστευτα γαματο γουστο και αυτο το blog στο αφιερωνω μαζι με ευχες για ευτυχισμενα γενεθλια, καλο ταξιδι και ευτυχισμενο το καινουριο ετος, και αυτες τις ευχες μπορεις να τις χρησιμοποιησεις οποτε θες, πραγματικα σε εναν κοσμο χωρις παιδεια, τεχνολογικη καταρτιση και γουστο στα μπαροκ ντιβανομπαουλα εισαι μια φωτεινη εξαιρεση, ενας φαρος που ακτινοβολει στο σκοταδι και τη μαζοποιηση της συγχρονης καπιταλιστικης κοινωνιας!
Αλλα ακτινοβολεις λιγοτερο απο μενα, μην το γαμησουμε κιολας, να θυμομαστε ποιος ακολουθει ποιον.
Και τωρα που ξερω πως μ'ακολουθεις στο λεω, θα κοιταω πισω μου στο δρομο.
Α, ναι.
Σημερα παρατηρησα οτι διπλα στο ονομα μου εκει που κανω upload τα posts (πηγα να γραψω blogs και κρατηθηκα τελευταια στιγμη /;p) εχει μια μαλακιουλα που λεει followers και το πατησα. Απ'οτι φαινεται αυτο δειχνει ποιοι σε ακολουθουνε, δεν ξερω τι ακριβως εννοει ομως, μαλλον τους ειδοποιει οταν βαριεμαι το βραδυ και ανεβαζω μαλακιες.
Το πατησα και ο αριθμος των followers μου προκαλεσε ριγη συγκινησης.
ΕΝΑΣ!
Ειναι ενας περισσοτερος απο τους ψηφους που παιρνω τοσα χρονια στις φοιτητικες εκλογες, μπραβο σου αγαπητε αναγνωστη, εχεις απιστευτα γαματο γουστο και αυτο το blog στο αφιερωνω μαζι με ευχες για ευτυχισμενα γενεθλια, καλο ταξιδι και ευτυχισμενο το καινουριο ετος, και αυτες τις ευχες μπορεις να τις χρησιμοποιησεις οποτε θες, πραγματικα σε εναν κοσμο χωρις παιδεια, τεχνολογικη καταρτιση και γουστο στα μπαροκ ντιβανομπαουλα εισαι μια φωτεινη εξαιρεση, ενας φαρος που ακτινοβολει στο σκοταδι και τη μαζοποιηση της συγχρονης καπιταλιστικης κοινωνιας!
Αλλα ακτινοβολεις λιγοτερο απο μενα, μην το γαμησουμε κιολας, να θυμομαστε ποιος ακολουθει ποιον.
Και τωρα που ξερω πως μ'ακολουθεις στο λεω, θα κοιταω πισω μου στο δρομο.
Retro Lube
Δεν ειναι σεξουαλικο υπονοουμενο, μαγαζι που πας να αλλαξεις τα λαδια σου ειναι.
Παλι δεν ειναι σεξουαλικο υπονοουμενο, τα λαδια του αυτοκινητου εννοω.
Οταν μπηκαμε μεσα ομως, ξαφνικα ειδα μπροστα μου μια Αμερικη που δεν εχω ξαναδει τοσα χρονια που πηγαινοερχομαι εκτος μεσα απο παλιες ταινιες (στυλ Grease), και που παντα, απο τοτε που ηρθα, περιμενα να ανακαλυψω κρυμμενη στο πιο ηλιθιο σημειο (και επιτελους επιβεβαιωθηκα). Ενας χοντρος μαυρουλης με λουστρινια, μαυρο παντελονι, ασπρο πουκαμισο και μαυρο παπιον πηρε το αμαξι (What will it be saaa) και καθησαμε στην αιθουσα αναμονης που ηταν διακοσμημενη με πινακιδες και μαλακιουλες απο τα 50's, 60's, κατι τετοιο, δεν ειμαι σιγουρος για τη δεκαετια. Οι πολυθρονες ηταν σαν το πισω μερος κοκκινης Thunderbird, δυο αντλιες βενζινης ειχαν ενσωματωμενες τηλεορασεις και επαιζαν το I Love Lucy, τερμα δεξια ειχε κατι vending machines που εδιναν κοκα κολες με τις παλιες συσκευασιες (τα γυαλινα μπουκαλακια), διπλα ειχε μια μηχανη pop-corn, στον τοιχο την πιο ασχημη φωτογραφια των Beatles που τραβηχτηκε ποτε (δυο εμοιαζαν με τον Ψαλτη, ενας με τον Πατρικ Σουειζι και ενας με μαγισσα) και ακριβως απο πανω μου μια αρχαια διαφημιστικη πινακιδα που διαλαλουσε "Mountain Dew - It'll tickle yore innards!". Καποια στιγμη ανοιξε η πισω πορτα και μπηκε ο μαυρουλης και ανακοινωσε ειλικρινα στεναχωρημενος σε μια αλλη μαυρουλα γρια διπλα οτι βρηκαν ενα προβλημα στο ψυγειο της και αν θελει να της το φτιαξουν, εκεινη τον ευχαριστησε συγκινημενη, του ειπε "Yes saaaa" και εγω εμεινα να χαιρομαι που βρηκα την παλια Αμερικη, αυτο ειναι customer service ρε μαστορα, god bless! Ενα ξανθο κοριτσακι γυρω στα 4-5 χοροπηδουσε και τραγουδουσε "Bows of holly, bows of holly, fa la la la la, la la la la" και ενα ζευγαρακι 17χρονων περιμεναν το δικο τους αμαξι, κι εγω δεν ηξερα ποτε θα αρχισουν ολοι μαζι να χορευουν σκηνες απο το Dirty Dancing, οταν ξαφνικα η υποθεση αρχισε να βρωμαει. Ο χοντρος μαυρουλης ξαναβγηκε απο την ιδια πορτα, πλησιασε το ζευγαρακι με το ιδιο κακομοιρο βλεμμα που ειχε στη γρια και τους ανακοινωσε οτι ο ανεμιστηρας τους φαινεται να εχει προβλημα, και αν θα ηθελαν να τους τον αλλαξουν.
Και ξαφνικα ηταν σαν εκεινες τις εικονες που βλεπεις κατι μπερδεμενα μαστουριαρικα χρωματα και μετα απο 20 λεπτα που τις κοιτας και αληθωριζεις ξαφνικα φαινονται τρισδιαστατα δυο δελφινια να γαμιονται, και αναρωτιεσαι πως δεν τα χες δει τοση ωρα, η κανονικη Αμερικη φανηκε πισω απο το ψευτικο σκηνικο και ενιωσα τερμα βλακας που αφησα τον εαυτο μου να παρασυρθει απο την ψευδαισθηση. Απο μια πορτα στο βαθος φαινοταν ενα ψυχρο, ασπρο γραφειο με υπολογιστες και στοιβες χαρτια. Η μηχανη του pop-corn ειχε κουμπακια με επιλογες για τρια ειδη τυριων, δυο καραμελας και δεν ξερω και γω τι αλλα σκατα πετανε στα πατλακια τους αυτοι οι βαρβαροι, ενω το vending machine εγραφε στα πλαγια MADE IN TAIWAN. Ο τυπος παραδιπλα ακουγε ορθιος μουσικη απο το ipod (Metallica, ακουγοταν μεχρι την αλλη πλευρα του δωματιου) ενω χαζευε εναν πινακα του Las Vegas με φωτακια που αναβοσβηναν, το κοριτσακι ουρλιαζε "FA LA LA LA LA, LA LA LA LA" και τον πατησε με μισος, και οσο αυτος εψαχνε τι τον χτυπησε, ο μαυρουλης επεστρεψε με περιλυπο βλεμμα και με ενημερωσε οτι δυστυχως το φιλτρο του αερα στο κλιματιστικο μου ειναι βρωμικο αλλα με μια μικρη επιβαρυνση θα μπορουσε να μου το αλλαξει, ενω απο την πορτα του γκαραζ ακουγοταν gangsta rap (νομιζω, οι διαχωρισμοι του rap ειναι ενα θεμα που θα μ'αφηνει για παντα παντελως αδιαφορο). Υποψιαζομαι οτι αυτοι στη φωτογραφια ηταν τιποτα ξαδερφια του ιδιοκτητη που τα εντυσε ασχημα και εγραψε απο πανω "1964 Tour".
Μετα απ'αυτο για να νιωσω καλυτερα γυρισα στην Αμερικη που ξερω και υπομενω, εκανα ενα ντου στα Target και αγορασα 4 μπλουζακια, κατι πανακριβα ακουστικα στο ενα εικοστο της τιμης τους και 48.986.003 ειδη γλυκων που καταβροχθισα στο αμαξι μεχρι να φτασω στο σπιτι, οπου αποχαυνωθηκα στον καναπε βλεποντας Comedy Central και στα διαλειματα για διαφημισεις ενα dvd του Izzard, αυτη την εκδοχη της χωρας τουλαχιστον μπορω να την αντιμετωπισω.
Παλι δεν ειναι σεξουαλικο υπονοουμενο, τα λαδια του αυτοκινητου εννοω.
Οταν μπηκαμε μεσα ομως, ξαφνικα ειδα μπροστα μου μια Αμερικη που δεν εχω ξαναδει τοσα χρονια που πηγαινοερχομαι εκτος μεσα απο παλιες ταινιες (στυλ Grease), και που παντα, απο τοτε που ηρθα, περιμενα να ανακαλυψω κρυμμενη στο πιο ηλιθιο σημειο (και επιτελους επιβεβαιωθηκα). Ενας χοντρος μαυρουλης με λουστρινια, μαυρο παντελονι, ασπρο πουκαμισο και μαυρο παπιον πηρε το αμαξι (What will it be saaa) και καθησαμε στην αιθουσα αναμονης που ηταν διακοσμημενη με πινακιδες και μαλακιουλες απο τα 50's, 60's, κατι τετοιο, δεν ειμαι σιγουρος για τη δεκαετια. Οι πολυθρονες ηταν σαν το πισω μερος κοκκινης Thunderbird, δυο αντλιες βενζινης ειχαν ενσωματωμενες τηλεορασεις και επαιζαν το I Love Lucy, τερμα δεξια ειχε κατι vending machines που εδιναν κοκα κολες με τις παλιες συσκευασιες (τα γυαλινα μπουκαλακια), διπλα ειχε μια μηχανη pop-corn, στον τοιχο την πιο ασχημη φωτογραφια των Beatles που τραβηχτηκε ποτε (δυο εμοιαζαν με τον Ψαλτη, ενας με τον Πατρικ Σουειζι και ενας με μαγισσα) και ακριβως απο πανω μου μια αρχαια διαφημιστικη πινακιδα που διαλαλουσε "Mountain Dew - It'll tickle yore innards!". Καποια στιγμη ανοιξε η πισω πορτα και μπηκε ο μαυρουλης και ανακοινωσε ειλικρινα στεναχωρημενος σε μια αλλη μαυρουλα γρια διπλα οτι βρηκαν ενα προβλημα στο ψυγειο της και αν θελει να της το φτιαξουν, εκεινη τον ευχαριστησε συγκινημενη, του ειπε "Yes saaaa" και εγω εμεινα να χαιρομαι που βρηκα την παλια Αμερικη, αυτο ειναι customer service ρε μαστορα, god bless! Ενα ξανθο κοριτσακι γυρω στα 4-5 χοροπηδουσε και τραγουδουσε "Bows of holly, bows of holly, fa la la la la, la la la la" και ενα ζευγαρακι 17χρονων περιμεναν το δικο τους αμαξι, κι εγω δεν ηξερα ποτε θα αρχισουν ολοι μαζι να χορευουν σκηνες απο το Dirty Dancing, οταν ξαφνικα η υποθεση αρχισε να βρωμαει. Ο χοντρος μαυρουλης ξαναβγηκε απο την ιδια πορτα, πλησιασε το ζευγαρακι με το ιδιο κακομοιρο βλεμμα που ειχε στη γρια και τους ανακοινωσε οτι ο ανεμιστηρας τους φαινεται να εχει προβλημα, και αν θα ηθελαν να τους τον αλλαξουν.
Και ξαφνικα ηταν σαν εκεινες τις εικονες που βλεπεις κατι μπερδεμενα μαστουριαρικα χρωματα και μετα απο 20 λεπτα που τις κοιτας και αληθωριζεις ξαφνικα φαινονται τρισδιαστατα δυο δελφινια να γαμιονται, και αναρωτιεσαι πως δεν τα χες δει τοση ωρα, η κανονικη Αμερικη φανηκε πισω απο το ψευτικο σκηνικο και ενιωσα τερμα βλακας που αφησα τον εαυτο μου να παρασυρθει απο την ψευδαισθηση. Απο μια πορτα στο βαθος φαινοταν ενα ψυχρο, ασπρο γραφειο με υπολογιστες και στοιβες χαρτια. Η μηχανη του pop-corn ειχε κουμπακια με επιλογες για τρια ειδη τυριων, δυο καραμελας και δεν ξερω και γω τι αλλα σκατα πετανε στα πατλακια τους αυτοι οι βαρβαροι, ενω το vending machine εγραφε στα πλαγια MADE IN TAIWAN. Ο τυπος παραδιπλα ακουγε ορθιος μουσικη απο το ipod (Metallica, ακουγοταν μεχρι την αλλη πλευρα του δωματιου) ενω χαζευε εναν πινακα του Las Vegas με φωτακια που αναβοσβηναν, το κοριτσακι ουρλιαζε "FA LA LA LA LA, LA LA LA LA" και τον πατησε με μισος, και οσο αυτος εψαχνε τι τον χτυπησε, ο μαυρουλης επεστρεψε με περιλυπο βλεμμα και με ενημερωσε οτι δυστυχως το φιλτρο του αερα στο κλιματιστικο μου ειναι βρωμικο αλλα με μια μικρη επιβαρυνση θα μπορουσε να μου το αλλαξει, ενω απο την πορτα του γκαραζ ακουγοταν gangsta rap (νομιζω, οι διαχωρισμοι του rap ειναι ενα θεμα που θα μ'αφηνει για παντα παντελως αδιαφορο). Υποψιαζομαι οτι αυτοι στη φωτογραφια ηταν τιποτα ξαδερφια του ιδιοκτητη που τα εντυσε ασχημα και εγραψε απο πανω "1964 Tour".
Μετα απ'αυτο για να νιωσω καλυτερα γυρισα στην Αμερικη που ξερω και υπομενω, εκανα ενα ντου στα Target και αγορασα 4 μπλουζακια, κατι πανακριβα ακουστικα στο ενα εικοστο της τιμης τους και 48.986.003 ειδη γλυκων που καταβροχθισα στο αμαξι μεχρι να φτασω στο σπιτι, οπου αποχαυνωθηκα στον καναπε βλεποντας Comedy Central και στα διαλειματα για διαφημισεις ενα dvd του Izzard, αυτη την εκδοχη της χωρας τουλαχιστον μπορω να την αντιμετωπισω.
Friday, August 6, 2010
Mixtape
Δε μου ρχονται αρκετα απο αυτα που ακουω αυτες τις μερες για να βγει cd, αλλα για να μην αρχισω να πεταω και μαλακιες μεσα θα το αφησω μισο και το συμπληρωνω μετα:
1.Local Natives - Wide Eyes
2.Caribou - Odessa
3.Bon Iver - Blood Bank
4.Arcade Fire - We Used to Wait
5.Empire of the Sun - Walking on a Dream
6.Mumford and Sons - The Cave
7.Spoon - The Way We Get By
8.The XX - Teardrops (Womack and Womack Cover)
9.Animal Collective - Fireworks
Και νιωθω παλι σα να βρισκω μουσικες που οι υπολοιποι ηξεραν εδω και χρονια.
1.Local Natives - Wide Eyes
2.Caribou - Odessa
3.Bon Iver - Blood Bank
4.Arcade Fire - We Used to Wait
5.Empire of the Sun - Walking on a Dream
6.Mumford and Sons - The Cave
7.Spoon - The Way We Get By
8.The XX - Teardrops (Womack and Womack Cover)
9.Animal Collective - Fireworks
Και νιωθω παλι σα να βρισκω μουσικες που οι υπολοιποι ηξεραν εδω και χρονια.
Wednesday, August 4, 2010
Music (?)
Το συγκεκριμενο blog δεν θα ειναι περιγραφικο, αναλυτικο η οτιδηποτε αλλο, ειναι τα τραγουδια που τυχαινε να ακουω περισσοτερο στο ραδιο καθε φορα που ερχομουν στην Αμερικη τα τελευταια χρονια.
Προ-προπερσι:
http://www.youtube.com/watch?v=Y1aLi7p3Zdg&feature=fvst
Προπερσι:
http://www.youtube.com/watch?v=bKDdT_nyP54
Περσι:
http://www.youtube.com/watch?v=qrO4YZeyl0I
(που ηταν τεραστια βελτιωση αν και εχει μεγαλυτερη συναισθηματικη απο καλλιτεχνικη αξια)
Φετο:
http://www.youtube.com/watch?v=CwE-SLnLkqY
Με αυτους τους ρυθμους παιζει και να ακουσουμε καλο τραγουδι στο αμαξι σε καμια 40ρια καλοκαιρια.
Επισης 15 Αυγουστου ερχεται το roast του David Haselhoff και μπορειτε να δειτε ποσο μετραει η ευαισθησια σε αυτη την εκδηλωση απειρου καλλους απο το παρακατω βιντεακι:
http://www.youtube.com/watch?v=k3_aK6TqIK4
και
http://www.youtube.com/watch?v=ULtTn8LeBWU
Προ-προπερσι:
http://www.youtube.com/watch?v=Y1aLi7p3Zdg&feature=fvst
Προπερσι:
http://www.youtube.com/watch?v=bKDdT_nyP54
Περσι:
http://www.youtube.com/watch?v=qrO4YZeyl0I
(που ηταν τεραστια βελτιωση αν και εχει μεγαλυτερη συναισθηματικη απο καλλιτεχνικη αξια)
Φετο:
http://www.youtube.com/watch?v=CwE-SLnLkqY
Με αυτους τους ρυθμους παιζει και να ακουσουμε καλο τραγουδι στο αμαξι σε καμια 40ρια καλοκαιρια.
Επισης 15 Αυγουστου ερχεται το roast του David Haselhoff και μπορειτε να δειτε ποσο μετραει η ευαισθησια σε αυτη την εκδηλωση απειρου καλλους απο το παρακατω βιντεακι:
http://www.youtube.com/watch?v=k3_aK6TqIK4
και
http://www.youtube.com/watch?v=ULtTn8LeBWU
Monday, August 2, 2010
The Texan Way
Σημερα το βραδυ η μανα μου ειχε τη φαεινη ιδεα να παμε να φαμε μπριζολες (ειναι το συνδρομο του να χεις μεινει ολη σου τη ζωη στην Ελλαδα που την κανει να πιστευει οτι το πιο ακριβο φαγητο ειναι και το καλυτερο). Δεν ειχα φαει κρεας απο την προηγουμενη βδομαδα, που ξεσαλωσα σε ενα brazilian steakhouse στο Denver και ελαβα 4 εξωδικα απο την Greenpeace πως αν ξαναπατησω εκει θα με θαψουν, οποτε συμφωνησα. Και μολις φτασαμε στο μαγαζι και ειδα την επιγραφη "TEXAS STEAKHOUSE" θυμηθηκα αυτο που ειχε απωθησει το μυαλο μου πριν ενα χρονο, αλλα ηταν πια αργα.
Στο εσωτερικο τα φωτα ηταν χαμηλα (για να μην καταλαβαινεις τι γινεται υποθετω), τα τραπεζια κατι βαρια, σταθερα, ξυλινα πραγματα που εμοιαζαν σα να ειχαν ενσωματωμενες αλυσιδες καπου απο κατω, οι σερβιτορες φορουσαν καουμποικα πουκαμισα και καπελα και διπλα σε καθε ατομο αφηναν 4 μπουκαλια σως. 4 μπουκαλια. Για εναν ανθρωπο που τρωει μονο στεγνο φαι αυτο απο μονο του ειναι πολιτισμικο σοκ. Η ευγενεστατη γκαρσονα μας ρωτησε "so what y'all folks havin' "και πριν προλαβω να ελεγξω τον εαυτο μου με ακουσα να λεω "the rump steak, medium rare, with a side of the cinammon sweet potato and some extra broccoli". Και οσο εκεινη ελεγε κατι επιδοκιμαστικα "all right y'all, i'll bring everything together" κτλ, συνειδητοποιουσα οτι αυτο το λαθος το χω ξανακανει.
Η σερβιτορα αποσυρθηκε στα εγκατα της κολασης που εδω γυρω λενε κουζινα και μας αφησε σε μια σιωπη πιο τρομακτικη απο τα πρωτα 5 λεπτα του Ringu (ηταν και καλα κουλτουρικη τσαχπινια οτι εβαλα τον ιαπωνικο τιτλο, ατσ). Καπου κατω απο το πατωμα αρχισε να παιζει μουσικη απο εκκλησιαστικο οργανο, στην αρχη χαμηλα, μετα πιο δυνατα. Τα φωτα τρεμοπαιξαν και εξω απο το παραθυρο ειδα οτι ειχε ξεκινησει να βρεχει και τα δεντρα κουνιονταν απο τρομακτικους ανεμους. Γυρισα να δω προς την κουζινα και ξαφνικα ακουστηκε ενας κεραυνος ενω ταυτοχρονα η μουσικη εφτανε στην κορυφωση της και ακουγοταν πια παντου μεσα απο τους τοιχους, και τοτε η πορτα saloon της κουζινας ανοιξε και η σερβιτορα βγηκε χαμογελαστη κουβαλωντας ενα δισκο περιπου 18 φορες μεγαλυτερο απο εκεινη, και το χαμογελο της δεν θυμιζε πια φιλοξενια, λιβαδια και Southern Comfort, αλλα τον Chucky, την κουκλα του Σατανα.
Τεσσερις πιατελες και ενας κουβας κοκα-κολα προσγειωθηκαν γυρω μου και νιωθοντας πιο κλειστοφοβικα απο οταν ειμαι στο χαλασμενο μου ασανσερ ξεκινησα να τα περιεργαζομαι. Η μπριζολα (κατ'ευφημισμο, μιλαμε για ενα κομματι κρεας γυρω στα 4 τετραγωνικα μετρα) που καλυπτε το πιατο και εξειχε σε ολα τα ακρα του ηταν κατακοκκινη με αιμα, και οταν προσπαθησα να την κοψω για να δω τι θα βγει απο μεσα εκεινη αποκριθηκε με ενα ξεψυχισμενο "ΜΜΜΜΟΥΥ!". Αφησα το πρωτο πιατο στην ακρη και, προσεχτικα ωστε να μη γυρισω κατα λαθος προς το παραθυρο και δω το ατυχο ζωο καπου εξω να ξεψυχαει, προσπαθησα να βρω τη σερβιτορα. Αναμεσα μας ορθωνοταν ενα τειχος απο κατι που εμοιαζε σαν τηγανιτες πατατες στο χρωμα και την υφη, αλλα οχι στο μεγεθος. Ηταν αυτο που ακουνε οι μπαμπαδες των τηγανιτων πατατων στο δασος και γυρνανε τρεχοντας στο σπιτι με ξαφνικες ιδεες να παρατησουν το κυνηγι και να γινουν χρηματιστες, κατασκευαστες οδοντογλυφιδων η αναλυτες ζωδιων που αφορουν τα μεσα Μαρτιου. Ηταν FREEDOM FRIES και παντου γυρω τους εσταζε κατι σαν τυρι, κατι σαν αποβλητα του Κοζλοντουι, κατι τελος παντων που δεν θα μπαινε στο στομα μου ουτε αν συμπληρωνε 17 τριπλοτυπα και τα υπεγραφε και ο μπαμπας του. Εκει, αναμεσα στις FREEDOM FRIES (μονο με κεφαλαια περιγραφονται) εντοπισα μια τρυπιτσα που μου εδινε ενα μικρο οπτικο πεδιο προς τη γκαρσονα και τη ρωτησα αν αυτο ειναι medium rare και γιατι ενα χωραφι πατατες προσπαθει να με σκοτωσει χρησιμοποιωντας εμφανως οτι ηταν αυτο που ψαχνουν τοσο καιρο στο Ιρακ. Το μονο που ειδα στο βλεμμα της ηταν απορια:
"This is how we cook here y'all, we like our portions manly and we never ruin our meat. Enjoooy!"
Αφοτου εφυγε, και η απελπισια μου φαινοταν μονο να αυξανεται, αγνοησα τη μπριζολα που ειχε αρχισει να μασαει μια απο τις πατατες και αφοσιωθηκα στη γλυκοπατατα. Οπως περιμενα και αυτη ηταν βγαλμενη απο ταινια οπου μικροι ανθρωποι μπλεκουν σε περιπετειες σε ενα μερος οπου ολα ειναι τεραστια και ξαφνικα μια θεορατη πατουσα εμφανιζεται και τους κανει χαλκομανια, και καθε λιγο γυρνουσα και την κοιτουσα μη βγαλει ξαφνικα στομα και μου εξηγησει οτι δεν ειναι ορεκτικο αλλα χαρακτηρας απο το Toy Story και κατα λαθος βρεθηκε εδω. Η μπριζολα ρευτηκε, εγλειψε λιγα ακομα απο τα χημικα των FREEDOM FRIES, ανασηκωθηκε οσο μπορουσε και μου τραγουδησε σε μια περιεργη διαλεκτο Ναβαχο το "Na na na na, don't phunk with my heart", και αφοτου εξερευνησε το περιβαλλον με τις κεραιες της, φορεσε το παλτο, πηρε την ομπρελα της και εφυγε. Και με μεγαλο φοβο για το τι θα αντικρυσω γυρισα επιτελους στο τελευταιο μου πιατο και συναντησα τη μεγαλυτερη εκπληξη της βραδιας.
Ενα μικρο πιατακι με ενα μαδημενο μπροκολο μεσα.
Επρεπε να το περιμενω οτι αυτο πιανεται για "extra broccoli" εδω.
Sunday, August 1, 2010
Lost
Τις τελευταιες μερες ειμαι πεπεισμενος πως το καλυτερο μερος που θα μπορουσε να φερει η NASA τους μελλοντικους της αστροναυτες για να νιωσουν την απομονωση του διαστηματος ειναι ο αμερικανικος νοτος. Ακομα και σε μια ιστορια επιστημονικης φαντασιας που διαβαζα προχτες, η πολη στην οποια εξελισσοταν και ηταν διαλεγμενη για να βγαζει ενα συναισθημα αποστασης απο τον πολιτισμο, μετα απο λιγη ερευνα αποδειχτηκε να απεχει περιπου 10 λεπτα με τ'αμαξι απο δω που γραφω (και να ειναι διπλασια σε πληθυσμο απο τη δικια μου). Εχω ζησει τα 18 πρωτα χρονια της ζωης μου σε ενα νησι που το μισο χειμωνα δεν ειχε προσβαση στον πολιτισμο και παλι μονο στα αμερικανικα χωρια εχω νιωσει οτι εχω ναυαγησει σε ενα μερος που απεχει ετη φωτος απο οτιδηποτε.
Στην αρχη μου εκανε εντυπωση οτι ολα ηταν τοσο μακρια. Το σπιτι μου χωριζεται
α)απο το σπιτι αριστερα με ενα δασος
β)απο το σπιτι δεξια με αλλο δασος
γ)απο το σπιτι πισω με το δασος που ενωνει τα αλλα δυο δαση (wtf)
δ)απο το σπιτι μπροστα με μια λιμνη
και χωρις να θελω να υποστηριξω οτι εχω ζησει μεγαλο διαστημα εδω, μετα απο 4 χρονια και κατι, μου φαινεται τουλαχιστον περιεργο που τα μονα νοημοντα οντα που εχω γνωρισει στη γειτονια ειναι σκιουροι και μια φορα ενα περαστικο ρακουν (το γαμημενο μας σνομπαρε και εφυγε αμεσως).
Και ακομα και οταν συνηθισεις τις αποστασεις και τα αδεια τοπια υπαρχει η αποσταση απο τον πολιτισμο. Στο μοναδικο κινηματογραφο της πολης ερχονται μονο blockbusters. Τα βιβλιοπωλεια ειναι υποκαταστηματα αλυσιδων και φερνουν συγκεκριμενα, politically correct πραγματα. Μονο στο φαι βρισκεις ποικιλια, και απο ενα σημειο και μετα το φαι γινεται το χομπι σου. Φχαριστω, δε θα παρω, φακ γιου. Και η αφορμη του παραπανω ξεσπασματος δεν ειναι οτι με νοιαζει τι κανουν εδω, χεστηκα, σε 15 μερες θα τα μαζεψω και θα γυρισω σπιτι, η αφορμη ειναι οτι χτες μου τελειωσαν τα τσιγαρα.
Στη Θεσσαλονικη οταν μου τελειωνουν τα τσιγαρα υπαρχουν διαφορες επιλογες απο τις οποιες η δυσκολοτερη ειναι να σηκωθω και να παω μεχρι τον Αιγυπτιο (3 λεπτα περπατημα) να αγορασω, και η ευκολοτερη να κανω τρακα η να χωσω καποιον να παει. Εδω οταν μου τελειωνουν τα τσιγαρα υπαρχει μονο ΜΙΑ επιλογη: να παρω το αμαξι και να οδηγησω 15 λεπτα μεχρι το πλησιεστερο βενζιναδικο που ειναι ανοιχτο 24/7. Μονο που αν εισαι και λιγο βλακας και ξεχασεις το GPS στο σπιτι ο δρομος μπορει να σε βγαλει σε περιεργα μερη. Στην αρχη πηγαινα καλα. Μετα πηρα μια λαθος στροφη. Μετα εκανα εναν κυκλο για να ξαναβγω στο σωστο δρομο και χαθηκα τελειως. Και ξαφνικα βρεθηκα σε ενα μικρο δρομακι στη μεση του πουθενα, αριστερα και δεξια χωραφια ως εκει που φτανει το ματι, καπου τεεεεεερμα κατου ενας αχυρωνας και ουτε ενα γαμοφως. Βγηκα απο τ'αμαξι, αναψα ενα απο τα τσιγαρα που εξαιτιας τους απ'οτι φαινοταν ταξιδεψα σε αλλο πλανητη, το πηρα αποφαση οτι δεν υπηρχε καμια περιπτωση να προσανατολιστω σε ενα μερος χωρις θαλασσα που παντου εβλεπες το ιδιο πραγμα, ειδα τ'αστερια αποτυχανοντας παταγωδως να εντοπισω τον Πολικο Αστερα (συγγνωμη Ελενη, ειχες δικιο) και ετσι κι αλλιως δεν ηξερα το σημειο του οριζοντα που επρεπε να ακολουθησω, μπηκα ξανα στο αμαξι και ακολουθησα το δρομο μεχρι που μ'εβγαλε σε μια διπλανη πολη, βρηκα αλλο ενα βενζιναδικο και ζητησα οδηγιες. Και ακομα ενα πακετο τσιγαρα για να μην εχω και αποψε τα ιδια.
Και ακομα και τωρα που καθομαι στο pc και το γραφω αυτο δε νιωθω τελειως ασφαλης. Εχω ανοιξει το παραθυρο (υπαρχει μια θεμελιωδης διαφορα αναμεσα στα εδω και τα εκει παραθυρα, εκει ανοιγουν αριστερα και δεξια, εδω σηκωνεις ενα βαρυ ξυλινο πραγμα, και αν νομιζεις πως ειναι το ιδιο μαλλον δεν εχεις φαει στα δαχτυλα παραθυρο) για να φευγει ο καπνος και διαβαζω ενα βιβλιο που κανονικα δεν θα επρεπε να με τρομαζει, αλλα σε αυτο το περιβαλλον νομιζω θα φοβομουν ακομα και τον Ποπαι. Εξω το σκοταδι ειναι πιο πηχτο απο συμπηκνωμενη μανταριναδα, δεν υπαρχει πολη σε ακτινα 20 λεπτων με τ'αμαξι και μετα τις 12 ολοι στα διπλανα (που λεει ο λογος) σπιτια κοιμουνται η τους εχει σκοτωσει ο σχιζοφρενης δολοφονος με το πριονι που ζει στον πατο της λιμνης. Το μονο που βλεπω απο το παραθυρο μου ειναι εναν κορμο δεντρου, τον καπνο που βγαινει και μετα ενα πραγμα 100 φορες πιο σκοτεινο απο αυτο που βλεπεις οταν κλεινεις τα ματια σου, πισω απο τα βλεφαρα σου.
Νομιζω οτι αν δε μου ελειπε τοσο το σπιτι μου θα καθομουν εδω για ενα χρονο και θα διαβαζα βιβλια.
Στην αρχη μου εκανε εντυπωση οτι ολα ηταν τοσο μακρια. Το σπιτι μου χωριζεται
α)απο το σπιτι αριστερα με ενα δασος
β)απο το σπιτι δεξια με αλλο δασος
γ)απο το σπιτι πισω με το δασος που ενωνει τα αλλα δυο δαση (wtf)
δ)απο το σπιτι μπροστα με μια λιμνη
και χωρις να θελω να υποστηριξω οτι εχω ζησει μεγαλο διαστημα εδω, μετα απο 4 χρονια και κατι, μου φαινεται τουλαχιστον περιεργο που τα μονα νοημοντα οντα που εχω γνωρισει στη γειτονια ειναι σκιουροι και μια φορα ενα περαστικο ρακουν (το γαμημενο μας σνομπαρε και εφυγε αμεσως).
Και ακομα και οταν συνηθισεις τις αποστασεις και τα αδεια τοπια υπαρχει η αποσταση απο τον πολιτισμο. Στο μοναδικο κινηματογραφο της πολης ερχονται μονο blockbusters. Τα βιβλιοπωλεια ειναι υποκαταστηματα αλυσιδων και φερνουν συγκεκριμενα, politically correct πραγματα. Μονο στο φαι βρισκεις ποικιλια, και απο ενα σημειο και μετα το φαι γινεται το χομπι σου. Φχαριστω, δε θα παρω, φακ γιου. Και η αφορμη του παραπανω ξεσπασματος δεν ειναι οτι με νοιαζει τι κανουν εδω, χεστηκα, σε 15 μερες θα τα μαζεψω και θα γυρισω σπιτι, η αφορμη ειναι οτι χτες μου τελειωσαν τα τσιγαρα.
Στη Θεσσαλονικη οταν μου τελειωνουν τα τσιγαρα υπαρχουν διαφορες επιλογες απο τις οποιες η δυσκολοτερη ειναι να σηκωθω και να παω μεχρι τον Αιγυπτιο (3 λεπτα περπατημα) να αγορασω, και η ευκολοτερη να κανω τρακα η να χωσω καποιον να παει. Εδω οταν μου τελειωνουν τα τσιγαρα υπαρχει μονο ΜΙΑ επιλογη: να παρω το αμαξι και να οδηγησω 15 λεπτα μεχρι το πλησιεστερο βενζιναδικο που ειναι ανοιχτο 24/7. Μονο που αν εισαι και λιγο βλακας και ξεχασεις το GPS στο σπιτι ο δρομος μπορει να σε βγαλει σε περιεργα μερη. Στην αρχη πηγαινα καλα. Μετα πηρα μια λαθος στροφη. Μετα εκανα εναν κυκλο για να ξαναβγω στο σωστο δρομο και χαθηκα τελειως. Και ξαφνικα βρεθηκα σε ενα μικρο δρομακι στη μεση του πουθενα, αριστερα και δεξια χωραφια ως εκει που φτανει το ματι, καπου τεεεεεερμα κατου ενας αχυρωνας και ουτε ενα γαμοφως. Βγηκα απο τ'αμαξι, αναψα ενα απο τα τσιγαρα που εξαιτιας τους απ'οτι φαινοταν ταξιδεψα σε αλλο πλανητη, το πηρα αποφαση οτι δεν υπηρχε καμια περιπτωση να προσανατολιστω σε ενα μερος χωρις θαλασσα που παντου εβλεπες το ιδιο πραγμα, ειδα τ'αστερια αποτυχανοντας παταγωδως να εντοπισω τον Πολικο Αστερα (συγγνωμη Ελενη, ειχες δικιο) και ετσι κι αλλιως δεν ηξερα το σημειο του οριζοντα που επρεπε να ακολουθησω, μπηκα ξανα στο αμαξι και ακολουθησα το δρομο μεχρι που μ'εβγαλε σε μια διπλανη πολη, βρηκα αλλο ενα βενζιναδικο και ζητησα οδηγιες. Και ακομα ενα πακετο τσιγαρα για να μην εχω και αποψε τα ιδια.
Και ακομα και τωρα που καθομαι στο pc και το γραφω αυτο δε νιωθω τελειως ασφαλης. Εχω ανοιξει το παραθυρο (υπαρχει μια θεμελιωδης διαφορα αναμεσα στα εδω και τα εκει παραθυρα, εκει ανοιγουν αριστερα και δεξια, εδω σηκωνεις ενα βαρυ ξυλινο πραγμα, και αν νομιζεις πως ειναι το ιδιο μαλλον δεν εχεις φαει στα δαχτυλα παραθυρο) για να φευγει ο καπνος και διαβαζω ενα βιβλιο που κανονικα δεν θα επρεπε να με τρομαζει, αλλα σε αυτο το περιβαλλον νομιζω θα φοβομουν ακομα και τον Ποπαι. Εξω το σκοταδι ειναι πιο πηχτο απο συμπηκνωμενη μανταριναδα, δεν υπαρχει πολη σε ακτινα 20 λεπτων με τ'αμαξι και μετα τις 12 ολοι στα διπλανα (που λεει ο λογος) σπιτια κοιμουνται η τους εχει σκοτωσει ο σχιζοφρενης δολοφονος με το πριονι που ζει στον πατο της λιμνης. Το μονο που βλεπω απο το παραθυρο μου ειναι εναν κορμο δεντρου, τον καπνο που βγαινει και μετα ενα πραγμα 100 φορες πιο σκοτεινο απο αυτο που βλεπεις οταν κλεινεις τα ματια σου, πισω απο τα βλεφαρα σου.
Νομιζω οτι αν δε μου ελειπε τοσο το σπιτι μου θα καθομουν εδω για ενα χρονο και θα διαβαζα βιβλια.
Subscribe to:
Posts (Atom)