Μπαλετο

Για πολλα χρονια αναρωτιομουν τι βρισκει ο κοσμος στο ποδοσφαιρο, 11 ιδρωμενοι αγοραροι με ενα στρογγυλο σακι απο ψοφιο γουρουνι τρεχοβολανε πανω κατω κανοντας πραγματα, απο τα οποια το μονο που κατανοουσα ηταν το offside (μονο και μονο επειδη ειχα ενημερωθει οτι αυτη η αρχεγονη γνωση ειναι που διαχωριζει αντρες και γυναικες πιο κατηγορηματικα και απο το τσουτσουνι). Προσφατα (τα τελευταια 2 χρονια) ξεκινησα να βλεπω μπαλα και να πηγαινω γηπεδο και ακομα πιο προσφατα (κανα εξαμηνο τωρα) δουλευω σε γηπεδα 5Χ5, και ενω κατεληξα να μ'αρεσει ολο και περισσοτερο δε μπορουσα να βρω τι αλλαξε και αρχισα να επεκτεινω τις γνωσεις μου μακρυτερα απο το offside. Και τελικα κατεληξα οτι αυτο που κανει το ποδοσφαιρο την πιο γοητευτικη δευτερευουσα ενασχοληση ειναι οτι ολοι ειναι ειδικοι, ολοι εχουν γνωμη και ολες οι γνωμες ειναι σωστες. Για να καταλαβεις τα βασικα και να μπορεις να συμμετασχεις σε ποδοσφαιρικη συζητηση (νταξ, οχι και να στησεις ομαδα) δε χρειαζεται τιποτα ιδιαιτερο, ελαχιστες βασικες γνωσεις που μπορει να μαθει και ο πιο εντυπωσιακα ηλιθιος και κυριως το καταλληλο λεξιλογιο αμεσως εξασφαλιζουν οτι δεν θα νιωσεις ποτε ξανα μονος. Εισαι σε μια αγνωστη παρεα, δεν σου μιλαει κανενας και αρχιζεις να νιωθεις αμηχανα; Ξεκινα να μιλας για το συστημα της Barcelona, για τους αυτοματισμους που χρειαζονται γαματο προπονητη και απειρη εξασκηση και κατεληξε οτι στην Ελλαδα δεν θα τα δουμε ποτε αυτα και τσουπ, εγινες τσελεμπριτι. Αμα μαθεις και 4-5 σεντερ μπακ απο τις δημοφιλεστερες ελληνικες ομαδες που να στα λεω, παιζει να γαμησεις κιολας. Το πιο εντυπωσιακο ομως που ειδα στη δουλεια ειναι ποσο σοβαρη υποθεση ειναι το ποδοσφαιρο για μερικους, ωρες ωρες νιωθω σαν απεσταλμενος του National Geographic που καθεται μεσα στα θαμνα και παρατηρει περιεργα ζωα να τρωνε και να γαμιονται. Αν ειχα καμερα θα πετουσα απο πανω και εναν σχολιασμο και θα το εστελνα στον ΣΚΑΙ να το πουλαει μαζι με εφημεριδες.

Τις καθημερινες στο γηπεδο παιζουν ενηλικες και τα πρωινα των Σαββατοκυριακων εχουμε παιδικα πρωταθληματα, απο 4 μεχρι 15 χρονων περιπου, και εκει ειναι που ξεφευγει τελειως η κατασταση. 150 παιδακια παιζουν, φωναζουν και χτυπανε και γυρω στους 600 γονεις και γιαγιαδες μαλακιζονται ασυστολα. Στο μικρο γηπεδο ενας βαρβατος θεσσαλονικαρας (με την κακη εννοια της λεξης, γιατι υπαρχει και αυτη δυστυχως) ουρλιαζει στο 5χρονο αγορακι του οτι δεν ανοιγει τη μπαλα στο κεντρο, δεν πιεζει, δε βαζει το σωμα στο πλαγιο, δεν φωναζει στο δεξι μπακ να τον βοηθησει και αλλα τετοια που το παιδακι ειμαι σιγουρος οτι μεταφραζει στο μυαλο του σαν "Μπαλα, μπαλα, κατι κανω λαθος, μπαλα, γου χουυυυ, μπαλα!". Απο πισω μου παιζουν τα 10χρονα και οι γονεις τους τα συγκρινουν με παιχτες, ο πιο μετριοπαθης παραπονιεται οτι αμα βλεπεις τον Παπαζογλου καθε μερα πως να μαθεις να σουταρεις και ο πλεον φιλοδοξος γουσταρει που ο γιοκας του εβαλε τα γυαλια στον Μεσσι. Στο εξω γηπεδο εχουμε επισημο ματς του προπαιδικου με διαιτητη και τα παντα ολα και οι γονεις εχουν οργανωθει κανονικα, βριζουν τον πουτανας γιο, τον καριολη που σφυριζει offside γιατι γουσταρει τον ηχο της σφυριχτρας, και μηπως τελικα η αλλη ομαδα του υποσχεθηκε αλλα 5 ευρω αν δωσει το παιχνιδι; Γυρναω ξανα στα μεσα γηπεδα και το σουρεαλιστικο τοπιο συνεχιζεται, μια 50αρα μαμα με ασπρη μποτα με γουνα, φουσκωτο ασπρο, γυαλιστερο μπουφαν και γυαλι-βιτρινα του Fena Fresh στριγγλιζει στο παιδι της να σηκωθει αμεσως και να παιξει, που τα μαθε αυτα τα Καραγκουνικα γαμω τα υπουργεια του, ο διπλανος σχολιαζει πως ακουσε οτι στο γαμο του Καραγκουνη οταν τον πατησε η νυφη αυτος επεσε και ζητησε απο τον παπα πεναλντι, κατι 6χρονα παιζουν μπαλα επιπεδου (ενα τσουρμο τρεχουν ολα μαζι και οσα σκουντουφλανε μενουν πισω) και η ομαδα που εχει ενα που εμαθε να σουταρει νικαει 27-1. Εξω ενας απο τους γονεις αποκαλει τα παιδια της αντιπαλης ομαδας "σκατα που κατεβηκαν απο το χωριο και νομιζουν οτι θα κανουν οτι θελουν" με αποτελεσμα τα επομενα 15 λεπτα να πλακωνονται οι μαλακαροι στο ξυλο ενω τα παιδια που ηρθαν να παιξουν παρακολουθουν με ενδιαφερον τους γονεις τους να ξεφτιλιζονται, ενα πιτσιρικι κλαιγοντας ενημερωνει τον προπονητη του οτι "κοουτς, κοουτς, ο σεντερ μπακ μου ειπε να παω να γαμηθωωωωω", ο μπαμπας του 5χρονου του φωναζει οτι αφου στην προπονηση καθεται και μαλακιζεται πως να βαλει γκολ τωρα και ενας παλαιμαχος του ΠΑΟΚ που ξερω απο τα απογευματινα παιχνιδια μου εξηγει με παραιτημενο υφος οτι θα τα παιδια οσων ειχαν καποτε απωθημενο να βαλουν γκολ στο Μπερναμπεου θα επρεπε να μην γραφονται ποτε σε ομαδα, για το καλο το δικο τους κυριως και μετα το δικο μας. Εξω το παιχνιδι διακοπτεται μεχρι να σταματησουν τα επεισοδια, ο κλαμμενος πιτσιρικας επιστρεφει αναγγελοντας οτι "δεν ηταν ο σεντερ μπακ, ο σεντερ φορ ηταααααααν", μεσα ενας μπαμπας με φουσκωτο, γυαλιστερο, μαυρο αυτη τη φορα μπουφαν, και παλι γυαλια βιτρινα φωναζει ξανα και ξανα στο γιο του οτι ειναι "τσιρκο μεντρανο" (το λεει μαλιστα τοσες φορες ωστε να γινει ξεκαθαρο ποσο περηφανος νιωθει για το αστειο του, τυφλα να χει ο Σεφερλης) και η 50αρα πατσοχα παραπονιεται οτι ο καπουτσινο της ειναι χαλια και δεν ξαναπινει καφε στο γηπεδο, ενας τυπος εξηγει οτι ο δικος του ειναι αμπαλος αλλα δεν πειραζει, να μαθει να λειτουργει σε ομαδα τουλαχιστον, ενας αλλος λεει στο γιο του να φορεσει μπυφαν γιατι θα ψοφησει και επαιξε και μπαλαρα σημερα, παιδακια κλαινε γιατι εχασαν, αλλα κανουν ζντο, (ζντο, ΖΝΤΟ!), και πραγματικα δεν θα μπορουσα να ειμαι πιο ευτυχισμενος και να αγαπαω περισσοτερο το ποδοσφαιρο απο κατι τετοιες στιγμες που φαινεται το ιδιο παραπληγικο με την υπολοιπη κοινωνια.

Κορυφαια στιγμη οταν ο μικρος Κωνσταντινος καρφωσε μια απιστευτη γκολαρα στο αντιπαλο τερμα (απιστευτη οταν λεμε, η μπαλα σηκωθηκε στον αερα, και ηταν μεγαλυτερη απο τον Κωνσταντινο) και ο προπονητης αναφωνησε "ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΟΥ, ΕΛΑ ΕΔΩ ΠΑΙΧΤΑΡΑ ΜΟΥ!". Το 5χρονο τρεχει πανευτυχες στον κοουτς που τον περιμενει με σηκωμενη την παλαμη του για το χαι φαιβ, τον κοιταει χαμογελαστος και σηκωνει τα χερια του για αγκαλιτσα, και ο προπονητης θυμαται οτι δεν παιζει για το Champion's League και αγκαλιαζει το μπομπιρα για 4 ολοκληρα δευτερολεπτα.

Α ναι, και ΠΑΟΚ ρε μουνια.