Φρικη

Οσο και αν προσπαθησα για το αντιθετο, λυπαμαι αλλα αυτες οι εκλογες με αγγιξαν. Σαν ανωμαλος γερος που περιμενει εξω απο δημοτικο σχολειο να προσφερει καραμελες σε δεκαχρονα αγορακια.

Προσωπικα χεστηκα και για τη ΝΔ και για το ΠΑΣΟΚ και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για το ΚΚΕ και για ολους τους αλλους των οποιων δεν συγκρατησα τα ονοματα των συνδυασμων, δεν εχω καμια ελπιδα οτι τα πραγματα θα βελτιωθουν η οτι εξαρταται τιποτα απο αυτους, και η πολιτικη σαν ενασχοληση μου φαινεται μια συνεχης ασκηση στη ματαιοτητα. Ειχα ομως στο μυαλο μου μερικους μυθους για τον Ελληνα πολιτη που θεωρουσα λογικους και ανατραπηκαν ξαφνικα σαν ρομαντικοι και μη ρεαλιστικοι. Οπως το οτι δεν θα ξαναζησουμε χουντα.

Γιατι μεγαλωνοντας στην Ελλαδα του '80 και μετα, τα απολυταρχικα καθεστωτα ηταν για μενα ασπρομαυρα τμηματα ντοκιμαντερ με περιεργους ανθρωπους που φαινεται οτι αφησαν εναν γερακο που στριγλουσε σαν κοριτσακι να διενεργησει αμφιβολλες ορθοπεδικες επεμβασεις στη χωρα. Ειχα μια απλοποιημενη εικονα που δεχοταν οτι υπηρχαν και "κακοι" ανθρωποι εκτος απο τους καλους, και αυτοι το προκαλεσαν, και ο μονος τροπος να εξηγησω την επικρατηση τους για τοσα χρονια ηταν οτι η η πλειοψηφια των Ελληνων εκεινη την εποχη ηταν κακοι, η βλακες. Οπως και να χει παντως πιστευα ακραδαντα οτι αυτες ειναι εικονες του παρελθοντος.

Αρχιδια. 7% του εκλογικου σωματος ψηφισε εναν πιθηκο που βγαινει στους δρομους και φωναζει οτι δικαιουται να ειναι τραμπουκος, ενω ταυτοχρονα χαριζει στον ανηψιο του εδρανο βουλευτη. Ενα κομμα σφιχτηδων που οση ωρα δεν ειναι στο γυμναστηριο και δεν πυροβολανε κουτακια σε χωραφια, γυρνανε τις πλατειες ψαχνοντας για καυγαδες με υποσιτισμενους, σκουροχρωμους πλανοδιους πωλητες. Που υποστηριζει επισημα οτι ο ρολος της γυναικας ειναι αναπαραγωγικος και τουμπεκι ψιλοκομμενο και αντε γιατι Α. Που το πρωτο βραδυ της εκλογης τους απαιτησαν απο τους δημοσιογραφους να βαρεσουν προσοχη και το επομενο πρωι αντι να το δικαιολογησουν καπως ειπαν "Σιγα σιγα θα μαθετε στην πειθαρχια". Γιατι στο δικο τους μυαλο οχι μονο ειναι πλεον κυβερνηση αλλα και εκτελεστικη, δικαστικη και νομοθετικη εξουσια. Χουντα.

Και το 7% τους (που προς το παρον μεχρι τις προσεχεις εκλογες μεταφραζεται σε 20κατι εδρανα) ειναι μονο η αρχη, ακομα πιο τρομακτικη ειναι η αντιμετωπιση αυτου. Τα καναλια φοβουνται να το σχολιασουν. Ο κοσμος ειναι μουδιασμενος. Τα "παλικαρια με τα μαυρα" εχουν παρει τα κλομπ και τους σουγιαδες και για πρωτη φορα στη μεταπολιτευση περπατανε στο δρομο με κοινοβουλευτικη εντολη. Εντωμεταξυ ο κοσμος συνηθιζει και ριχνει τις αντιστασεις του (ενδεικτικο οτι πλεον μας φαινεται μετριοπαθης ο Καρατζαφερης και τον νοσταλγουμε, ποιος να μας το λεγε). Και σε ενα μηνα που θα ξαναχουμε εκλογες θελω να μου πει ενας με σιγουρια οτι στα εκλογικα κεντρα δεν θα παραταχθουν μπουλουκια τερατα με ξυρισμενα κεφαλια με τη δικαιολογια οτι τους μειωσαν τα ποσοστα με νοθεια (ηδη εχουν ξεκινησει να το λενε). Και ας μου πει καποιος οτι η αστυνομια θα θελησει και θα μπορεσει να τους σταματησει οταν θα πλακωνουν εφορευτικες επιτροπες και θα καινε ψηφους, και οτι ο κοσμος θα εχει τις αντοχες να τους αντιμετωπισει οταν θα απαιτησουν να "σωσουν το εθνος".

Ετσι ξεκιναει. Και μεσα σε ολη αυτη την αηδια μου ερχεται μια μνημη απο καποιες αλλες εκλογες οταν ημουν πιτσιρικας. 9 Απριλιου 2000, ο δικοματισμος στα καλυτερα του, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να κονταροχτυπιουνται για την πρωτια ολο το βραδυ (η διαφορα τους τελικα ηταν 1,05% υπερ του ΠΑΣΟΚ) και εγω στα 16 και χωρις να εχω ιδεα τι ακριβως γινεται για μια στιγμη ευχηθηκα να βγει η ΝΔ, οχι για κανεναν σοβαρο πολιτικο λογο αλλα επειδη ειχα βαρεθει ολη μου τη ζωη να βλεπω ΠΑΣΟΚ παντου. Ηταν γυρω στις 10 το βραδυ, την ωρα που τα exit polls εδειχναν νικη του Καραμανλη, και το επομενο πλανο στην τηλεοραση εδειχνε μια γρια στο παραθυρο της να κραταει ενα τεραστιο καδρο της Φρειδερικης και το σαψαλο τον αντρα της διπλα με μια εικονα του πεος βασιλια Κωνσταντινου. Θυμαμαι ποση φρικη ενιωσα που με τη μασκα του νεου θα μας καθονταν στο σβερκο ξανα οι βρικολακες.

Και ακομα νιωθω την ιδια, απαραλλαχτη φρικη.

Η Καμηλα

Μετα απο τοσα καλα που ειπα για τη Γλασκωβη ο ελληναρας Θεος αποφασισε να μου την πει και σημερα, τελευταια μου μερα στην πολη, μου την επεσαν πρωτη φορα με μαχαιρι. Η μερα γενικα ξεκινησε πολυ ωραια, ξυπνησα αργα γιατι ειναι Μεγαλη Παρασκευη των καθολικων και αργια, ειδα ενα επεισοδιο Simpsons στο laptop, βγηκα για πρωινο και ανακαλυψα οτι το λεοφωρειο που επαιρνα καθε μερα για το νοσοκομειο ειχε σταση κοντα μου και δε χρειαζοταν να περπαταω 10 λεπτα μεχρι εκει που πηγαινα, προσπαθησα να μην τσατιστω και περιμενα το 90 για να παω να χαιρετισω ενα γιατρο που καναμε παρεα τις τελευταιες βδομαδες.

Και εκει που περιμενω το λεοφωρειο και σκεφτομαι οτι ισως να μην περναει σημερα βλεπω να πλησιαζει ενας ψηλος τυπος του οποιου η φατσα μου θυμιζε υπερβολικα αυτον:

μονο χωρις την αφανα και με δυο σημαδια απο παλιες μαχαιριες στο δεξι μαγουλο. Τον κοιταω, τον βλεπω να με κοιταει, πλησιαζει, λεω δες που μαλλον δεν θα περναει το λεοφωρειο, με ειδε να περιμενω και ερχεται να μου το πει. αρχιζει να μου λεει κατι με βαρια, σκωτσεζικη προφορα (δεν καταλαβα πολλα, μονο τη λεξη sister) και ξαφνικα συνειδητοποιω οτι δε μου μιλαει αλλα ουρλιαζει. Εκεινη τη στιγμη ενιωσα το προσωπο μου να αλλαζει στο ανθρωπινο αντιστοιχο του εμοτικον :Ο, κατι τετοιο δηλαδη:

και ψαχνοντας για κατι εξυπνο στο extended british vocabulary μου καταφερα να απαντησω "Whaaaaaat?".

Στη διαλεκτο που μιλουσαν οι φωνες μεσα στο κεφαλι του τυπου το what πρεπει να ηταν η υπερτατη προσβολη γιατι η απαντηση του ηταν να βγαλει ενα μαχαιρι και να ξεκινησει να κανει κατι απειλητικες κινησεις σα να πηρουνιζει μακαρονια, ενω ταυτοχρονα συνεχιζε να ουρλιαζει "SHE'S MY FUCKING SISTER MATE, SHE'S MY FUCKING SISTER, OK?".

Ευτυχως ομως εχω διαβασει πολλα βιβλια στα αγγλικα, κατεχω τη διαλεκτο και απαντησα "ΟΚ, ΟΚ!", γυρισα μεταβολη, ετρεξα οπως δεν εχω τρεξει ποτε και χωθηκα στο πρωτο ταξι που βρεθηκε μπροστα μου.

Το περιεργο σε ολη την ιστορια δεν ειναι οτι με απειλησε ενας παλαβος για καποιο λογο που ποτε δεν θα μαθω αλλα οτι εκεινη τη στιγμη που εβλεπα το μαχαιρι να ανεβοκατεβαινει και να πιανει ανυπαρκτες μπουκιες μακαρονιων, αντι να περασει μπροστα απο τα ματια μου ολη μου η ζωη σκεφτομουν αυτο:

Νομιζω εχω ζησει μονο μια παρομοια εμπειρια καποτε που νομιζα πως θα πεθανω βλεποντας Family Guy αλλα αυτη ειναι διαφορετικη ιστορια και δε λεγεται εδω. Και επιτελους ξερω πως ενιωθε ο Rincewind στα Discworld που καθε φορα που εβλεπε κατι περιεργο να συμβαινει μπροστα του αντι να κατσει να το φιλοσοφησει απλως ετρεχε στην αντιθετη κατευθυνση.

Μουσικη Κριτικη

Οντας στο τελος της συντομης, μεταναστευτικης μου εμπειριας κανω εναν απολογισμο, και ενα απο τα πραγματα που εμαθα στα ξενα ειναι οτι ο Καζαντζιδης ελεγε ψεματα. Ο γνωστος Καζαντζιδης, η φωνη του λαου, ο πονος του μεταναστη. Ο πραγματικος πονος του μεταναστη ειναι να αφηνει πισω του το καλυτερο εργασιακο περιβαλλον που συναντησε ποτε και να γυρναει στη Ζιμπαμπουε για να "υπηρετησει" 9 μηνες τη μαμα πατριδα, της μανας της.

Οταν ανεβηκα εδω πανω στην αρχη ειχα κι εγω την ηλιθια ψευτομαγκια του ελληναρα που ηρθε να σας κανει ανθρωπους, τα δικα μας πανεπιστημια βγαζουν επιστημονες ενω εδω ακομα αναπολειτε τις μπανανες που τρωγατε στα δεντρα οταν εμεις ειχαμε φιλοσοφια, εμεις ειμαστε δουλευταραδες ενω εσεις τον παιζετε ολη μερα και σας πληρωνει το κρατος, εγω εχω διαβασει 100 κιλα και βαλε βιβλια κι εσεις τα χρησιμοποιειτε για να χτιζετε καστρακια και να πετατε λασπη ο ενας στο αλλον, τετοια αλλα με ευγενικο τροπο γιατι δεν ειμαστε και βαρβαροι σαν αυτους. Μετα την πρωτη βδομαδα που κοιτουσα σαν χαζος και το μυαλο μου αδυνατουσε να προσαρμοστει τελικα αρχισα να το παιρνω αποφαση οτι αυτο εδω ειναι πολιτισμος ενω το αλλο που ειχα συνηθισει μπακ χομ ηταν η αναμνηση ενος πολιτισμου κατι χιλιαδων χρονων. Φοβαμαι να ξεκινησω τις συγκρισεις γιατι το γραψιμο θα τραβηξει καμια βδομαδα. Γιατι εδω οι ανθρωποι μπορει να ειναι Βησιγοτθοι, να μοιαζουν με γουρουνια και οτι αλλο λεμε στους εαυτους μας για να φαινομαστε γαμαω ταο αλλα οταν πας να μπεις στο λεοφωρειο δεν διαννοειται να μην εχουν κατεβει πρωτα ολοι οι προηγουμενοι και αποφευγονται κλασσικα φαινομενα του τυπου "αχ με πατησατε, ρουφηξτε την κοιλιτσα σας, νομιζω εσπασα το ποδι μου, οχι αυτο ειναι το δικο μου" κτλ. Οταν πας για καφε ο καφες κραταει το πολυ καμια ωρα (και οχι μια γεωλογικη περιοδο) γιατι εχουν και δουλειες, και στην καφετερια αντι να ακους Νινο και ζαρια απο ταβλια βλεπεις ανθρωπους με βιβλια. Ναι ρε, βιβλια! Και αντι να τους πετανε πετρες και να τους λενε get a life re xoriatlama pou irthes me to vivlio sou sto kafeteria τους λενε "Nice cover, what are you reading?" (επειδη μιλανε αγγλικα, το αλλο ηταν greeklish). Στην Ελλαδα εχω καπνισει σε σκαλες νοσοκομειου, σε γραφεια γιατρων και ειδικευομενων, μια φορα σε ταρατσα, απειρες φορες στην αυλη και αλλη μια φορα σε διαδρομο μπροστα στους θαλαμους (μεχρι να συνειδητοποησω τι κανω και οτι κανενας δε μου κανει παρατηρηση). Εδω την πρωτη μερα μια νοσοκομα μου ειπε ευγενικα οτι μυριζω καπνιλα και με ενημερωσε οτι στο χωρο του νοσοκομειου απαγορευεται το καπνισμα, τη δευτερη φορα μου ειπε οτι μπορω να βγαινω εξω απο το νοσοκομειο για τσιγαρο αλλα πρωτον δεν θα προλαβαινω και δευτερον δεν ειναι σωστο για τους ασθενεις να μυριζεις και την τριτη φορα μου εξηγησε οτι εδω αυτο δεν θεωρειται επαγγελματικη συμπεριφορα. Γιατι μεσα σε 3 μερες και χρησιμοποιωντας το πραγματικο ταλεντο της φυλης μου ειχα προλαβει να ψαρωσω, να ξεψαρωσω και να βρω μερος πισω απο κατι κοντεινερς κατω απο μια σκαλα που δεν φαινομουν και να την κοπαναω καθε μια ωρα για δυο τζουρες. Μονο που σε εναν καθαρο χωρο με ποσοστο καπνιστων 0.01% αυτο σημαινει οτι στους υπολοιπους μυριζεις σαν τσιμινιερα και περιεργως αυτο το προτερημα δεν εκτιμαται ιδιαιτερα.

Σημερα νοσοκομα το εκανε θεμα οτι ο αρχαιοτερος χειρουργος στο νοσοκομειο αντι να ξεκινησει να βλεπει ασθενεις στις 9.00 οπως επρεπε, κολοβαρεσε ενα μισαωρο συζητωντας με μια συναδελφο. Το παραπανω γεγονος για εναν φοιτητη Ιατρικης απο Ελλαδα εμπεριεχει πολλα ανεξηγητα:

1.Πρωτο περιεργο ειναι οτι ενας τυπος που χειρουργει 30 χρονια πρεπει να βλεπει ασθενεις σε εξωτερικα ιατρεια τουλαχιστον δυο φορες την εβδομαδα, ενω σε εμας ο αντιστοιχος εχει ξεχασει πως μοιαζουν και νομιζει οτι ειναι ειδη αφρικανικων κολεοπτερων (και δεν καταλαβαινει γιατι ξεπηδανε συνεχεια σε συζητησεις).

2.Μια νοσοκομα εχει το δικαιωμα να την πει στο πιο γαματο χειρουργο της κλινικης. Οχι μονο δεν της την πεφτουν, δεν την κοιτανε σαν λιγουρια και δεν κανουν σχολια του τυπου "φιλε νταξ, μπορει να εχω γαμησει και 45 χιλιαδες νοσοκομες, συν πλην 3, και αλλες τοσες φοιτητριες, ακου αυτο, τραγουδαρα, χαουζ το λενε!" αλλα καθονται και τα ακουνε σαν καλα παιδακια και στο τελος ζητανε και συγγνωμη γιατι αυτο που εκαναν δεν ηταν πρεπον.

3.Το κορυφαιο στο τελος ηταν οτι του ειπε πως "οχι μονο παει πισω η κλινικη μιση ωρα και περιμενουν οι ασθενεις που δεν φταινε τιποτα αλλα δινετε και κακο παραδειγμα στον φοιτητη που σας περιμενει". Και εκει που λεω τωρα θα το φαει το χεσιμο της γυρναει ο τυπος (που δεν φημιζεται κιολας για την ψυχραιμια του), ζηταει μια συγγνωμη απο εκεινη και αλλη μια απο εμενα και μπαινει στο ιατρειο κοιτωντας το πατωμα.

Γκαγκαγκααααου.

Οποτε σορρυ κιολας αλλα δεν θα ηθελα να γυρισω σε μια χωρα που παντα φταιει καποιος αλλος. Πρωτα φταιγανε οι Γερμανοι, μετα οι Αγγλοι, τωρα φταινε οι μεταναστες, μεθαυριο μπορει να φταινε τα δεντρα, οσο ψαχνουμε λογο γιατι δεν πληρωνομαστε να καθομαστε ενω ειμαστε οι πιο εξυπνοι στον κοσμο τα συμπερασματα θα ειναι τελειως απροβλεπτα. Δυστυχως η καλυτερη Ιατρικη σχολη στην Ελλαδα ειναι κλασεις κατωτερη απο την χειροτερη οποισδηποτε εκ Αγγλιας, Γερμανιας, Γαλλιας, Αμερικης και απο την πλειοψηφια αλλων χωρων, οποτε μαλλον ειναι ωρα να σταματησουμε να απαιτουμε αυτα που θεωρουμε οτι αξιζουμε και να δουλεψουμε καμια ωρα. Γιατι εμεις μπορει να λεμε οτι εχουμε πανεπιστημια και επιστημονες και τα δικα μας παιδια αξιζουν αλλα αδικουνται, εδω ομως μιλησα με φοιτητες και το φυσιολογικο ηταν να εισαι 8-4 στην κλινικη και 5-9 στα αμφιθεατρα, αλλιως δεν τα βγαζεις περα με τις απαιτησεις τους. Σε εμας νομιζω ειναι γνωστο οτι το φυσιολογικο φοιτητικο προγραμμα ειναι ξυπνημα το πρωι αν εχεις εργαστηριο αλλιως απο World of Warcraft εως μπυρες 6 το απογευμα με 6 το πρωι. Που χρειαζεται κι αυτο ρε παιδι μου γιατι στα φοιτητικα σου χρονια πρεπει να κολοβαρεσεις και λιγο και να φχαριστηθεις αλλα με καποια ορια, η εστω μετα να μη γυρνας τον κοσμο με υφος 40 καρδιναλιων και να αναρωτιεσαι αν αλλαξε ο καιρος η αν οντως σε φτυνουν ολοι.

Παω για τσιγαρο, κουραστηκα.

Το σημαντικοτερο θεμα στον κοσμο

Οκ, εχω πολυ καιρο να γραψω κατι, πρεπει το καινουριο post να ειναι τουλαχιστον κοσμοιστορικης σημασιας. Πρεπει να βρω κατι που να αφορα ολη την υφηλιο, να μην εχει σχεση με την οικονομικη κριση γιατι αυτη τη σχολιαζουν ολοι και ειναι τρε πασε και να ειναι τοσο σημαντικο ωστε η ελλειψη γνωσης επι του θεματος να καταδικαζει τον πιθανο αναγνωστη σε προμεσαιωνικο βιωτικο επιπεδο. Ενταξει, το βρηκα.

Τους τελευταιους 2 μηνες ζω στη Γλασκωβη και μεγαλο μερος της καθημερινης μου επαφης με την βρετανικη κουλτουρα ειναι η αναγνωση στο λεοφωρειο πρωινης, free press εφημεριδας που ασχολειται με εξαιρετικα σοβαρα θεματα οπως η διαρροη sex tape μιας Tulisa που απ'οτι καταλαβα ειναι κριτης στο X-Factor, τα σχολια του Dizee Rascal οτι οι πιπες της ειναι καλυτερες απο τα τραγουδια της (αυτος απ'οτι καταλαβα ειναι ραπερ), οι δηλωσεις της μητριας της οτι δεν την σκεφτοταν οταν εφτιαχνε τσοντοβιντεακια και αρα ειναι πολυ εγωιστρια (νομιζω η επιλογη αναμεσα στον εγωισμο και στο να σκεφτεσαι εξ'αγχιστειας συγγενεις σου ενω σε τραβαει μια καμερα να γυαλιζεις πομολα ειναι μονοδρομος) και αλλα τετοια ανατριχιαστικα παγκοσμια φαινομενα. Τις τελευταιες δυο βδομαδες ο συγκεκριμενος κολοσσος της δημοσιογραφιας ασχολειται με το διαζυγιο Katy Perry και Russel Brand και ολος ο πλυθησμος του λεοφωριου 40 Partick-Braehead παρακολουθει τις εξελιξεις με κομμενη την ανασα. Κι αλλες αγνωστες λεξεις, κι αλλες αναζητησεις στο google (την Katy Perry την ηξερα αν και για καιρο νομιζα οτι ειναι το ιδιο προσωπο με την Zooey Deschanel, τον αντρα της δεν ειχα την τιμη) και τελικα ανακαλυψα κατι που νομιζω πρεπει να ειναι το αυριανο πρωτοσελιδο:

H Katy Perry ηταν τοσο καιρο παντρεμενη με την Eva Green.

Το ξερω οτι το αναγνωστικο κοινο τρεφει αισθηματα ευγνωμοσυνης απεναντι μου αλλα πλιζ, γι'αυτο ειμαι στην ξενιτια, για να μεταδωσω λιγο κουλτουρα, μπρι, πατε και διανοηση και σ'εσενα μικρε ταπεινε αναγνωστη που τωρα θα εψαχνες τη συχνοτητα του Filmnet μηπως καταφερεις να δεις βυζι αναμεσα στα παρασιτα.

Παρακαλω.