House of Leaves

Ακουσα οτι ισως να βγει ταινια και το θυμηθηκα.

Το House of Leaves ειναι το πρωτο βιβλιο του Mark Z. Danielewski και ενα απο τα πιο περιεργα βιβλια που εχω διαβασει ποτε (ωραια περιεργα). Μου το ειχε προτεινει μια φιλη στην Αμερικη λεγοντας πως ενας φιλος της που το διαβασε τρομαξε τοσο που σκεφτοταν να το θαψει στον κηπο του, καπου που δεν θα το εβρισκε ο σκυλος, και για να το νιωσω καλυτερα ξεκινησα να το διαβαζω βραδια, στην προβλητα της λιμνης κοντα στο σπιτι μου. Απο τη μια το δασος, απο την αλλη η λιμνη και στη μεση της ερημιας εγω και ο Danielewski. Δεν ηταν πολυ καλη ιδεα, ακομα το σκεφτομαι και ανατριχιαζω.

Κανονικα θα ξεκινουσα λεγοντας "η ιστορια αφορα" αλλα δεν ειναι τετοιο βιβλιο, δεν υπαρχει ιστορια. Μια γενικη ιδεα ειναι οτι ενας παππους βρηκε μια ταινια και ξεκινησε να γραφει ενα βιβλιο γι'αυτην, μετα το θανατο του τις σημειωσεις του τις βρηκε ενας τυπος που συνεχισε να τις εμπλουτιζει. Η ταινια ηταν κατι σαν ερασιτεχνικο ντοκιμαντερ μιας οικογενειας που μετακομιζει σε ενα σπιτι και ξαφνικα συνειδητοποιει οτι οι διαστασεις του αλλαζουν καθε μερα. Στην αρχη το εσωτερικο γινεται μεγαλυτερο απο το εξωτερικο και ξαφνικα αρχιζουν να εμφανιζονται διαδρομοι, δωματια, πορτες, σκαλες που οσο προσπαθουν να τα εξερευνησουν τοσο πιο αχανη και ερημα φαινεται πως ειναι. Το βιβλιο ειναι η ταυτοχρονη αφηγηση απο τις τρεις πηγες, η περιγραφη της ταινιας, τα σχολια του γερου και το παραληρημα του τελευταιου κατοχου του βιβλιου, καθως και οι 3 αφηγητες χανονται σιγα σιγα στην παρανοια.

Η δομη του βιβλιου παλι ειναι ακομα πιο παλαβιαρικη. Εκει που διαβαζεις κανονικα, ξαφνικα λειπει μια σελιδα. Μετα μια αλλη ειναι καμμενη. Παραγραφοι χανονται κατω απο λεκεδες απο μελανι η αιμα. Μερικα κομματια ειναι τα ειδωλα του κανονικου κειμενου σε καθρεφτη. Υπαρχουν ολοκληρα κεφαλαια μουτζουρωμενα γιατι ο αφηγητης τους μετανιωσε τη συγγραφη τους. Κατι σαν παζλ ενα πραμα, αν τα παζλ μπορουσαν να σε κανουν να χεστεις πανω σου απο το φοβο και να τρεχεις στην αμερικανικη υπαιθρο για να γυρισεις σπιτι (δε μπορουν).

Μετα απο το House of Leaves ο Danielewski εγραψε αλλο ενα βιβλιο, το Only Revolutions, για ενα ζευγαρι εφηβων που το σκανε απο τα σπιτια τους και ταξιδευουν οδικως στην Αμερικη, το μισο βιβλιο το εχει γραψει το αγορι και μετα πας στο οπισθοφυλλο, το γυρνας αναποδα και διαβαζεις την ιδια ιστορια απο την πλευρα του κοριτσιου (η με την αντιθετη σειρα αλλα για να βγαλω νοημα εγω το πηρα ετσι, επρεπε να εχω μια ιδεα για την ιστορια πριν διαβασω πως εβλεπε το ιδιο πραγμα η κοπελα και μπερδευτω, η αντρικη οπτικη γωνια εχει μια γοητευτικη απλοτητα που βρισκεις μονο σε καταλογους σουπερ-μαρκετ). Δεν το εχω τελειωσει ακομα αλλα δε με τραβηξε τοσο, σαν δυο τεραστια ποιηματα ειναι, ωρες ωρες μου θυμιζει την απελπισια που ενιωθα οταν διαβαζα James Joyce και δεν καταλαβαινα τιποτα εκτος απο τον αριθμο της σελιδας.

Παω να το βρω να το μετροφυλλισω, υπνος ετσι κι αλλιως δεν προβλεπεται.



(Επισης αγαπητε ανυπαρκτε αναγνωστη, οταν με το καλο κανεις παιδια μην τα αφηνεις να πηγαινουν και να τρυπιουνται οπου να ναι. Ποναει.)