Ενα βιβλιο και μια ταινια (combo)

Το μαθημα της Παρασκευης εχει βγει, ο συγκατοικος λειπει στα χιονια και βαριεμαι στο σπιτι, πολυς ελευθερος χρονος και βαρεμαρα.

απο βιβλιο

The Hitchhiker's Guide to Galaxy, το συζητουσαμε χτες και ξεκινησα να το ξαναδιαβαζω (απο το τριτο μερος του γιατι τα πρωτα δυο νομιζω κοντευω να τα μαθω απ'εξω).

Δε μπορω να περιγραψω το πιο αστειο και εξυπνο πραγμα που εχω διαβασει, στο μυαλο μου το ειχα παντα σαν τη σειρα βιβλιων που δινει απαντηση σε ολα τα θεματα (-γιατι εσκασε το λαστιχο; -42). Το ειχα διαβασει καπου γυρω στην πρωτη Γυμνασιου και απο τον ενθουσιασμο αντεγραφα κομματια και τα κολλουσα στον τοιχο (εκεινο στο τεταρτο βιβλιο με το τραγουδι των Dire Straits ειναι απο τα πιο ομορφα κομματια που εχουν γραφτει τα τελευταια 4.500 χρονια), ειναι απο τα λιγα πραγματα που σου μενουν και οταν μεγαλωνεις και αλλαξεις συνεχιζουν να σ'αρεσουν καθε φορα.

Και επισης εχει συναισθηματικη αξια, το εχω χαρισει τουλαχιστον 10 φορες, εχω προσπαθησει να κανω ανθρωπους να το διαβασουν με το ζορι (σε σημειο ψυχαναγκασμου) εναν φιλο μου τον ειχα εκβιασει να βρει το βινυλιο της ραδιοφωνικης σειρας στην Αγγλια και να μου το φερει (8 λιρες απο το Sheffield και νομιζω δεν του τις εδωσα, σ'ωραιος Βαγγελη) και οταν πεθανε ο Douglas Adams ειχα περασει βδομαδες γραφοντας σε ολα τα θρανια του σχολειου So Long, and Thanks for All the Fish κανοντας τους καθηγητες να αναρωτιουνται ποιος απο τους 14χρονους μαθητες τους θα μεγαλωσει και θα γινει ψαρολαγνος.

Εκεινοι εφταιγαν που δεν ηξεραν τι σημαινει.



και απο ταινια

Pirates of the Caribbean, το ενα ειχε πλακα αλλα δεν με ειχε ενθουσιασει, το δυο το ειχα δει μεθυσμενος σε divx και δεν το θυμομουν και το τρια στο σινεμα με 39 πυρετο (αυτο το θυμομουν αλλα οχι πολυ σωστα). Σημερα τα ξαναδα και τα τρια μαζι σε bluray και μου φανηκαν πολυ καλυτερα απο οτι ειναι μαλλον.

Σε πολλα σημεια εχουν ωραιες σκηνες δρασεις, ο Johnny Depp κανει τον κλοουν τελεια, υπαρχουν στιγμες που μενεις με ανοιχτο το στομα (ο Keith Richards σαν Captain Teague ειναι απο τα καλυτερα πραγματα που εχω δει ποτε σε ταινια) και γενικα το κλιμα ειναι τελειως διαφορετικο και πανυγηριτζιδικο. Απο την αλλη στο 90% της τριλογιας η Keira Knightley μοιαζει με κακομαθημενο αγορακι, σε απειρα σημεια γινεται εντελως εκνευριστικο να βλεπεις βρωμιαρηδες ναυτικους να φωναζουν ολοι μαζι το ιδιο αυτονοητο πραγμα (η κραυγη "στα πανια" η "στα οπλα" ακουγεται τοσες φορες και απο τοσους διαφορετικους χαρακτηρες στην ιδια σκηνη που κρατιεσαι με το ζορι να μη φωναξεις "στ'αρχιδια μας"), καπου καπου το σεναριο κανει κοιλιες, γενικα παντως βλεπεται πολυ ανετα.

Και βασικα το πιο γοητευτικο κομματι της ταινιας δεν ειναι ουτε οι σκηνες δρασεις ουτε ο χαβαλες, ειναι το ιδιο που εκανε τον Αρχοντα των Δαχτυλιδιων επισης πολυ γαματη τριλογια. Περιγραφει ενα εξωπραγματικο πραγμα λιγο πριν την παρακμη του, εναν κοσμο με ελευθερους εγκληματιες που ζουν με βαση εναν κωδικα, κρυμμενους θυσαυρους σε σεντουκια, ζομπι μαϊμουδες, τζαμαϊκανα βουντου, αδεια κομματια στον χαρτη, θεες της θαλασσας παγιδευμενες σε ανθρωπινα σωματα, καταρες και ρουμι. Ειναι το ακριβως αντιθετο απο αυτο που ειδα οταν πηγα στην Καραϊβικη πριν 2 χρονια, χοντρους αμερικανους τουριστες δηλαδη περιφραγμενους σε φυλασσομενες παραλιες σαν τα ζωα στη στανη, αναμνηστικα κολιεδακια, καζινα και περιηγησεις εξω απο τα εξοχικα των Χολιγουντ σελεμπριτις.

Η οπως το λεει στο τριτο μερος της ταινιας:

Barbossa: The world used to be a bigger place.
Jack Sparrow: World's still the same. There's just less in it.