Monday, February 1, 2010

-

Κατι εψαχνα στο κουτι με τις φωτογραφιες σημερα και βρηκα πατηκωμενο κατω κατω ενα χαρτι μουτζουρωμενο παντου με κατι περιεργες σημειωσεις, μισα ελληνικα-μισα αγγλικα που δε βγαζαν κανενα νοημα, μου πηρε ωρα να θυμηθω τι ηταν και να το αποκωδικοποιησω. Πριν 4-5 χρονια σε ενα ταξιδι με πλοιο που κανονικα θα κρατουσε 22 ωρες μ'επιασε απαγορευτικο δυο λιμανια πριν τον προορισμο και μετα απο μιαμιση μερα στο σαλονι εφτανα επικινδυνα κοντα στα προθυρα της αυτοκτονιας. Το σκηνικο θυμιζε κατι απο τον Αρχοντα των Μυγων, οι επιβατες ειχαν παλινδρομησει σε ζωωδεις, απολιτιστες μορφες πιθηκων και ειχαν αρχισει να οργανωνονται σε φυλες, η πιο alpha male γρια ειχε εδραιωσει την κυριαρχια της καταλαμβανοντας τον ελεγχο του τηλεκοντρολ και αν αμφισβητουσαμε την εξουσια της μας βασανιζε με επαναληψεις της Λαμψης (πω, πολυ παλια ηταν, ακομα Λαμψη εδειχνε). Ολα μου τα λεφτα τα ειχα φαει στο λιμανι και δεν ειχε μεινει ψιλο ουτε για καφε, δεν ειχα κανεναν για παρεα, το βιβλιο το ειχα ξεχασει καπου και το ειχα χασει, το ipod δεν ειχε μπαταρια και τις 23 απο τις 24 ωρες της μερας τις περνουσα ψαχνοντας κατι τσαμπα να κανω στο πλοιο πριν αρχισουν οι ψυχακιδες στο σαλονι να αναβουν φωτιες και να χορευουν γυρω τους γυμνοι για να κατευνασουν τα πνευματα της θαλασσας. Δεν ηταν πολυ καλα γενικα.

Καποια στιγμη βρηκα στην τσαντα μου ενα αδειο φυλλο απο σημειωματαριο και μετα απο συμφωνιες με στελεχη της φιλης (που περιελαμβαναν μηχανορραφιες για να κλεψουμε το κοντρολ απο το ραμολι, ανταλλαγες πρωτων υλων και σεξουαλικες παραχωρησεις) βρηκα και ενα στιλο, αλλα επειδη δεν ηξερα τι να κανω για να ξεβαρεθω μου ηρθε η φαεινη ιδεα να γραφω ιστοριες με ηλιθιο σεναριο που να εχουν ομως ακριβως 134 λεξεις, ουτε μια παραπανω, ουτε μια παρακατω (ο αριθμος κατι σημαινε αλλα δε θυμαμαι τι). Στην αρχη πλακα ειχε, μετα απο ενα σημειο δεν ειχα λεξεις να σβησω για να βγουν οσες επρεπε, πιο μετα δεν εβγαζα ακρη απο τις μουτζουρες, σε καποια φαση επρεπε να σβησω μια λεξη ακομα αλλα δε γινοταν με τιποτα, οταν φτασαμε παντως ειχα εναν πονοκεφαλο τοσο με το συμπαθειο.

Εχει 5-6 πανω στο χαρτακι αλλα στην πρωτη βγαζω καλυτερα τα γραμματα, πιπα ειναι αλλα την καταφερα ακριβως 134 λεξεις μου εφτιαξε λιγο τη διαθεση το κολοχαρτο:

It begins like this.
Nothing but dirt and silent darkness, then distant voices interrupt my slumber. Ignorant, they speak of the monolith and its significance, supported the castle they say, only a cornerstone. They measure and calculate and vanish until more of them return.
But what if you presume misguidedly?
What if the stone supported nothing?
Wonder, what if that monstrous, hideous building, all towers and dungeons, served no other purpose than blocking something underneath?
And I listen now fully awakened, and await as you come and go and come again. You may lift my trapdoor or not, but know this, whether it is you or your children standing above when I rise and howl it means nothing. For there once was my darkness and again shall it be.
And like this it has began.


Απο κατω εχω τα μετρηματα των λεξεων, 168->154->138->137->136->135->134, ωραια χρονια ρε φιλε, απλα.

1 comment:

Lina said...

Σ'ενα παρομοιο ταξίδι, παρομοιας διάρκειας, παρόμοιων μποφόρ και παρομοιας καθυστέρησης, εγώ ξέρναγα, υπό την υπόκρουση πολλών άλλων που ξέρναγαν σε άλλα σημεία του πλοίου και ακουγόταν μια φωνή ""όποιος θα ήθελε να δειπνήσει, να έρθει να το δηλώσει παρακαλώ"