-.-

Πριν απο μερικους μηνες βρεθηκα σε ενα αμερικανικο αεροδρομιο, με πολλες ωρες κενο αναμεσα στις πτησεις λογω καθυστερησης, και μετα απο μια τελειως αποτυχημενη αποπειρα να φτασω στο κεντρο της πολης για πλακα, αποφασισα οτι η προϋπηρεσια μου στην εξερευνηση μεγαλουπολεων μαλλον δεν ειναι αρκετη για να τρεχω μονος μου στη μεγαλυτερη του κοσμου και οτι επισης θα προτιμουσα να μη βρεθω δολοφονημενος και κρεμασμενος σε κανα στενακι σαν προειδοποιηση στους απροσεχτους τουριστες και τους επιδοξους εξερευνητες. Οποτε μετα απο μια ωρα αναζητησης ξαναβρηκα το αεροδρομιο και γυρισα να διαβασω τιποτα μεχρι να φυγει η πτηση μου. Χωθηκα σε ενα stand με περιοδικα με αλλα 500 ατομα που φαινονταν να κατανοουν πολυ καλυτερα το περιεργο εθιμοτυπικο συναλλαγων σε εκεινο το αλλοκοτο μερος και προσεξα μια στοιβα πεταμενη αναμεσα στα τσοντιαρικα και τα σταυρολεξα, το Rolling Stone Magazine.



Το σοκ παραλιγο να με πεταξει στο πατωμα. Μερικα πραγματα τα βλεπεις τοσες φορες μεσα απο πολιτισμικες αναφορες και ασχετα με τη φυση τους θεματα που οταν ξαφνικα τα πετυχαινεις στο χρηστικο τους ρολο το ωστικο κυμα της συμπυκνωμενης μαλακιας σου απειλει να σε παρασυρει οπως το κυμα του Θερμαϊκου παρασερνει μπουκαλακια νερου, σακουλες (ποιος πουστης φερνει σακουλες συνεχεια στο λιμανι) και καποτες (ποιος αλλος πουστης πηδαει μεσα στη θαλασσα, τα παιδια του θα βγουν τερμα μεταλλαγμενα). Θα μου πεις τωρα τι περιμενες μωρε μαλακα, περιοδικο ειναι, δεν εχει σημασια οτι το δειχνει στο Almost Famous, οτι σου θυμιζει τους Rolling Stones και τον Bob Dylan, οτι εχει γινει συνωνυμο με το μουσικο ρευμα 2-3 δεκαετιων, ειναι περιοδικο και αυτα δεν αποκτουν αξια με το χρονο σαν τα βιβλια γιατι συνεχιζουν να βγαινουν καθε μηνα. Και θα συμφωνησω αμα μου το πεις αυτο. Αλλα οπως και να ναι μου ρθε καπως να το βλεπω πεταμενο αναμεσα στα Playboy και τα ρεμπους, και αγορασα ενα ισα ισα για να απελευθερωσω κατι απο την καταθλιψη του αεροδρομιακου αντιστοιχου του περιπτερου. Run Rolling Stone Magazine, run for your cult life!



Αφοτου λοιπον το αγορασα και απλωθηκα σε 4 θεσεις αφηνοντας ορθιες δυο γριες και εναν κουτσο, παρατηρησα οτι υπηρχαν πραγματα που με ενοχλουσαν πολυ περισσοτερο απο το μερος που το χαν πεταξει στο stand και κυριως οτι το περιοδικο για καποιον ανεξηγητο λογο φαινοταν να εχει γραφτει σημερα. Μεχρι να το ανοιξω περιμενα να βρω μεσα τα νεα για την τελευταια συλληψη των Rolling Stones, τον καινουριο δισκο των The Kinks, καμια συνεντευξη του Neil Young η του Bowie, τετοια πραγματα, 60's, 70's, το πολυ 80's επειδη ενιωθα γενναιοδωρος. Το μονο που βρηκα ηταν reviews για μπαντες που δεν ειχα ουτε ακουστα αλλα μου θυμιζαν cast απο ταινια της Disney, ολοσελιδες διαφημισεις αμαξιων και καπου μεσα στο χαος το μονο που μου θυμισε μουσικο ρεπορταζ, κατι για τον Axl και τα μπλεξιματα του, δεν θυμαμαι τι ακριβως, αναμεσα στο jet lag και στο οτι δεν μ'ενοιαζε το χασα. Την υπολοιπη ωρα καθομουν απλα στις 4 καρεκλες μου (ενω οι γριες και ο κουτσος ειχαν ηδη πεθανει απο εξαντληση) και αναρωτιομουν ποσο διαφορετικα βλεπει ο καθενας το ιδιο πραγμα.



Κυριως μου θυμισε ενα κειμενο που ειχα διαβασει πανω κατω την ιδια εποχη για εναν τραγουδιστη των 80's που ποτε δε μ'ενθουσιαζε (αλλα ο αρθρογραφος μ'αρεσε και τοτε εψαχνα γενικα τι ειχε γραψει). Μεσα σε οσα ελεγε καπου πετουσε την αποψη του για το mainstream και το cool στο rock και σαν παραδειγμα εφερνε τους Led Zeppelin και ποσο συνηθισμενο ειναι να πιστευεις οτι ηταν πραγματικα μεγαλοι καλλιτεχνες. Δεν ξερω γιατι με ταραξε αυτο και ενιωσα την αναγκη να υπερασπιστω ενα συγκροτημα που ειχε διαλυθει πριν ακομα γεννηθω, ισως γιατι παντα ενιωθα οτι απο εκεινη την εποχη οι Zeppelin μ'αρεσαν περισσοτερο απ'ολους και αυτος ο μαλακας μου ελεγε οτι το ιδιο ενιωθε και ο υπολοιπος κοσμος, καπου μεσα μου η φωνουλα που επιμενει οτι ειμαι πιο ψαγμενος απο τον υπολοιπο κοσμο αφηνιασε. Αλλα η μαλακια ειναι οτι ειχε δικιο, ειναι συνηθισμενο να πιστευεις οτι οι Zeppelin ηταν μεγαλοι γιατι ηταν, μπορεις να ψαξεις για τραγουδια τους που δεν ξερει κανενας αλλος αν θες να το παιξεις μουρη η μπορεις να γυρνας παντου και να υποστηριζεις οτι το Stairway to Heaven ειναι σκουπιδι, δεν εχει σημασια, δε μπορεις να βγεις cool χρησιμοποιωντας οποιοδηποτε επιχειρημα που θα εχει μεσα τους Led Zeppelin. Ισως αυτο να προσδιοριζει τους μεγαλυτερους καλλιτεχνες στην ιστορια, η εστω αυτους που ειχαν μεγαλυτερη επιδραση στο κοινο, οτι εχοντας γινει τελειως αποδεκτοι απο τη συντριπτικη πλειοψηφια σταματησαν να αποτελουν επιχειρημα γαματοσυνης. Ο μονος τροπος να φανεις μαγκας χρησιμοποιωντας τους Beatles ειναι να πηδουσες τη γκομενα του Lennon η να ειχες αναγκασει καποτε τον McCartney na φαει κρεας.



Οποτε αν νιωθεις την αναγκη να διαχωριστεις απο τη μαζα χρησιμοποιωντας τα μουσικα η κινηματογραφικα σου γουστα, δυσκολα τα πραγματα. Δεν ειναι κακο, ολοι το κανουμε, οι περισσοτεροι μαλιστα ετσι ξεκινησαμε να ασχολουμαστε με τη μουσικη, τον κινηματογραφο, το σεξ, τα βιβλια, το guitar hero και το bungee jumping, για να κανουμε κατι που δεν κανουν οι αλλοι η που δεν το εχουν ψαξει τοσο πολυ (εκτος απο το bungee που το κανουν ολοι πια). Ερχεται ομως καποια στιγμη, θες δε θες, που για να συνεχισεις να εισαι γαματος επειδη διαβαζεις το ταδε βιβλιο η βλεπεις τον ταδε σκηνοθετη πρεπει να φτασεις στο σημειο να ασχολεισαι με πραγματα που δε σ'αρεσουν. Ζοριζεσαι και προσπαθεις να σ'αρεσουν αλλα δε γινεται να ακολουθεις το alternative ρευμα καθε εποχης γιατι δεν θα ησουν ανθρωπος, θα ησουν LSD, μπορεις να λες οτι τα γουσταρεις ολα αυτα που ειναι οντως γαματα και εκφραζουν μερικους ανθρωπους αλλα στην τελικη ειναι σα να λες οτι δε θες να γαμησεις την Megan Fox γιατι ειναι ψευτικη, δεν υπαρχουν τετοιες γυναικες, το σωμα της εχει λαθος αναλογιες και δε γινεται να ισορροπει και εισαι ιδεολογικα αντιθετος με το να πηδας αιθερια πλασματα που εμφανιζονται σε διαφορες δυτικες και ανατολικες θρησκειες. Ειναι διασκεδαστικο αλλα κανεις δεν σε πιστευει.



Και στην τελικη αν η γαματοσυνη σου εξαρταται απο τα εργα αλλων ανθρωπων που σκοπο εχουν μονο να σε βαλουν να σκεφτεις η να σε κανουν να νιωσεις ομορφα τοτε πρεπει να αρχισεις να αμφιβαλλεις σοβαρα οτι οντως εισαι τοσο τελειος οσο νομιζεις.