Kafka on the Shore

Πριν απο αρκετα χρονια βρεθηκα ενα βραδυ σε μια πολη που δε σχεδιαζα να βρεθω για να κανω κατι που επρεπε να γινει, στην πλατη ειχα μια τσαντα με δυο μπλουζακια, ενα παντελονι, δυο βιβλια και δυο σωβρακα, στην τσεπη ουτε 30 ευρω, ο μονος ανθρωπος που ηξερα σε ακτινα 200 χιλιομετρων δεν ηθελε να με βλεπει στα ματια της εκεινη τη χρονικη περιοδο και το κινητο ετσι κι αλλιως δεν ειχε ουτε καρτα ουτε μπαταρια. Επειδη ειχε παει ηδη 3 το πρωι οταν εφτασα εκει, τα λεφτα δεν εφταναν για ξενοδοχειο, τα βιβλια τα ειχα διαβασει στον πηγαιμο και επρεπε να περιμενω να ξημερωσει για να κανω αυτο που επρεπε να κανω, υπολογισα ποσα λεφτα θα μου χρειαζονταν για να φτασω Αθηνα την επομενη μερα (και να βρω εκει καποιον να με ταϊσει και να μου πληρωσει το εισητηριο για να γυρισω σπιτι) και με τα υπολοιπα απο ενα περιπτερο απεναντι απο το σταθμο των ΚΤΕΛ πηρα τσιγαρα και το πιο χοντρο βιβλιο που ειχε με την ελπιδα αν ειναι μαλακια να χρησιμεψει τουλαχιστον σαν μαξιλαρι. Ναι, στο βιβλιο το παω τοση ωρα.
Το υπολοιπο βραδυ το περασα σε ενα αβολο παγκακι στο σταθμο, απεναντι απο εναν αστεγο που κοιμοταν, διαβαζοντας το Hard-Boiled Wonderland and the End of the World του Haruki Murakami, ενα τελειως παρανοϊκο πραγμα που μεχρι σημερα δεν εχω καταλαβει τι ηθελε να πει αλλα πλεον εχω δεθει συναισθηματικα μαζι του σε σημειο που να μη με νοιαζει, κατι για κρανια μονοκερων θυμαμαι και εναν που τον εψαχναν γιατι ειχε κλειδωσει στο μυαλο του το μυστικο που θα κατεστρεφε στον κοσμο, αλλα δεν εμπιστευομαι τις αναμνησεις μου γιατι τοτε πρεπει να ειχα κλεισει 4 μερες που ταξιδευα νηστικος, βρωμικος και στα ορια της σωματικης καταρρευσης.
Αυτος ο τυπος λοιπον ο Murakami εβγαλε το 2005 κι αλλο βιβλιο (και ενδιαμεσα υποθετω ολο και κατι αλλο θα χει γραψει), το Kafka on the Shore. Ξεκιναει με εναν 15χρονο που την κοπαναει απο το Τοκιο, συνεχιζει με εναν γερο που ξερει να μιλαει στις γατες αλλα οχι στους ανθρωπους, μετα πεταγεται ο Johnnie Walker (ναι, ο γνωστος) που αποκεφαλιζει γατες για να τους κλεψει τις ψυχες και αλλα τετοια ψυχακικα. Το περιμενα πως θα με μπερδευε αλλα το μαλακισμενο το κολοβιβλιο μου γαμησε την κοσμοθεωρια, μεχρι να το ανοιξω με ειχα για σχετικα διαβασμενο, οταν το κλεισα μου ειχε κολλησει μια ενοχλητικη σκεψη οτι εχω χασει επεισοδια στο θεμα βιβλιο και για να καλυψω τα κενα μου πρεπει να περασω γυρω στα τεσσεραμιση χιλιαδες χρονια προσπαθωντας να καταλαβω τι εννοει ο γιαπωνεζος.
Και για ολους αυτους τους λογους το προτεινω ανεπιφυλακτα. Επειδη με μπερδεψε και μου πηδηξε την ψυχολογια, επειδη θυμιζε κατι απο ταινια του Λιντς, σα να ξυπνας απο ονειρο, και επειδη ο μεγαλος του αδερφος μου ειχε κρατησει παρεα ενα βραδυ σε ενα παγκακι, σε ενα μερος που δεν ξαναπηγα απο τοτε.