Sandman

Γενικα εμεις οι δηθεν τυποι πρωτα βαζουμε τα βιβλια και μετα τα comics, ειναι πιο σοφιστικε, πιο δυσκολα, δεν εχουν εικονες και κανεις δεν θα σε κατηγορησει οτι διαβαζεις "μικιμαους". Μερικα πραγματα ομως τα διαβαζεις και μετα δε μπορεις να τα σχολιασεις. Η μονη περιγραφη που μπορω να κανω για το Sandman του Neil Gaiman (που θυμηθηκα πριν μερικες μερες και ξαναδιαβασα για 100η φορα) ειναι οτι ειναι μια ιστορια για τις ιστοριες, και ειναι η καλυτερη ιστορια που εχω διαβασει.

Καπου εκει μεσα υπαρχει μια για μια οικογενεια.



Μια αλλη για μυθους και πολιτισμους που χαθηκαν.



Μια για ενα παραμυθι που το ακους μονο μια φορα στη ζωη σου και το ξαναλες σε καποιον αλλον μετα απο χρονια.



Μερικες για το θανατο.



Μια για μια γατα που απο τοτε που οι ανθρωποι επνιξαν τα μωρα της γυρναει παντου και προσπαθει να πεισει τις υπολοιπες, πως αν χιλιες μαζι ονειρευτουν το ιδιο ονειρο για ενα βραδυ θα ξυπνησουν σε εναν κοσμο που θα ειναι παλι δικος τους.



Μια για την απογνωση και τα ονειρα.



Μια για την πιο ομορφη πολη στον κοσμο που κλειστηκε σε ενα μπουκαλι για να μην καταστραφει απο τον χρονο.



Μια για το πεπρωμενο


Και αλλες εκατο και βαλε.